İmam Gazali bu kitabı ömrünün sonlarında yazmış ve ihyaya yapılması muhtemel olan bir takım itirazlara karşılık herkesin ittifakla kabul edebileceği bir kitap olarak düşünmüştür. Minhacü’l Abidin; Allah’a ibadet edenlerin izlemesi/gitmesi gereken yol/yöntem anlamına gelir. Allah insanı ibadet etmek için yaratmıştır. Dolayısıyla her insan abiddir, ibadet eden varlıktır. Bilinçli ibadet etmek insanı diğer varlıklardan ayıran özelliktir. İnsan ibadeti aklıyla ve hür iradesiyle seçerek yapar. Allah insanın önüne ibadet yaparken -mükafata layık olsun diye- bir takım engeller koymuştur. O engeli aşacak donanımla da insanı donatmıştır. İnsan engellerin farkına varıp onları aşarsa bu ibadetleri kamil manasıyla gerçekleştirebilir. İnsanın bu engelleri aşabilmesi için de aklını ve iradesini kullanması gerekir. Ancak insan bu engellerin farkında değilse ve Allahu Teala’nın onu imtihan etmek için bu engelleri koyduğunu bilmiyorsa ya da engellerin var olduğunu biliyor fakat aklını ve iradesini kullanmıyorsa, o zaman o engelleri aşamıyor ve ibadeti gerçekleştiremiyor.