Manzum ve mensur örnekleriyle Arap edebiyatının geniş sahası, aynı zamanda “mizah” adını verdiğimiz entellektüel bir etkinliğin, gülmece sanatının da varlık alanıdır. Klasik edeb kaynakları söz konusu olduğunda “mizahi” aroma ve neşve münhasıran bu sahaya özgü telif olunan eserlerin tipik özelliği olmakla kalmaz. Hacimli terâcim kitaplarından muhâdarat eserlerine, devlet erkânı için telif olunan siyasetnamelerden, hassas gözlemler sonrasında yazılan seyahatnamelere kadar çok geniş yelpazede kaleme alınan her tür telif, muhtevasında belirli oranda mizahi ögeler barındırır. Esasen bu husus, asırlar öncesinden, kitap mefhumu için en güzel tanımlamaları yapan kadim kitap kurdumuz, medâr-ı iftiharımız Ebû Osman b. Bahr el-Câhız'ın (ö.255/869) tarafından şöyle ifade edilmiştir:
“Kitap denilen nesne; hıncahınç bilgiyle donatılmış, nükteyle bezenmiş bir kap, şaka ve ciddiyet harmanıyla doldurulmuş bir mahfazadır. Dilersen ondaki latifelere gülüp keyfalır, dilersen de ibretlik öğütleriyle hüzne gark olursun”.
İşte elinizdeki kitap, son derece geniş bir coğrafyada, on asırlık geniş bir zaman diliminde Müslüman toplumların hemen her katmanında üretilen mizah malzemesine kaynaklık teşkil eden özverili çalışmaların sistematik bir envanteridir. Okur kitapta, her bir eserin mizah tarihi açısından yeri ve önemi gibi konuların yanı sıra ayrıca belirli bir eserin muhtevasındaki mizahi tema ya da tipolojiler hakkında da kapsamlı bilgiye ve doğru rehberliğe sahip olacaktır.
Kitap bu yönüyle, hususan klasik Müslüman mizahının felsefesi ve erken dönem mizah yaklaşımları gibi konularda araştırma yapmak isteyen genç akademisyenlere ufuk açıcı ve eğlenceli bir kapı aralamaktadır.