Sûfiler nefsi terbiye etmenin en önemli yollarından birisi olarak ölümü düşünmüşlerdir. Hz. Peygamber ölümden söz ederken 'Ağız tadını kaçırtanı çok düşünün' buyurmuş, sahabe-i kiram 'O da nedir, ey Allah'ın Peygamberi' diye sorduklarında, 'ölüm' cevabını vermiştir. Ölüm insanın yeryüzünün faniliği kadar, burada bir maksat için bulunduğunu öğreten en önemli imkândır. Ölüm, ruhun bedeni terk etmesiyle gerçekleşir ve bu esnada insan, 'insan' vasfını yitirir. Çünkü insanı insan kılan vasıf, onun ruhudur. Ruh a

İnsanın içinde kendisinin de bulunduğu 'varlık' ve âlem üzerinde düşünmesi tümevarım bir yolla merkezden çevreye doğru bir seyir takip ederek en nihayetinde sabit bir ilkede karar kılmak ister. Başlama noktası olarak kendisini alsa bile insan gördüklerinden hareketle evrende bir ilke bulmak ister. En azından düşünce tarihi sürekli bir ilke arayışı üzerinde odaklanmıştır. Bu itibarla bir ilkede karar kılmak düşünmenin gerekli kıldığı bir netice olarak kabul edilmiştir. Varlık bahsini tümel ve tümdengelim yön

İbadet marifetin neticesi iken marifet ibadetin hem neticesi hem sebebidir. Tasavvufun din bilimleri arasında gerçekleştirmeye çalıştığı şey ibadet ile marifet ve ilahi sevgi arasındaki irtibatın gösterilmesi olduğu gibi bu sayede varmak istedikleri yer 'bütüncül' yani külli bir bilgi ve din anlayışıdır. İbnü'l-Arabî'nin kitabında yapmak istediği şey tam da budur; ibadet ile marifet ve marifet ile ilahi sevgi arasındaki ilişkiyi tespit etmek. Bunu idrak ettiği ölçüde insan âlemdeki varlık maksadını daha iyi

Fütüvvet ve melametin müşterek tavrını; başkasına yük olmamak, el emeğiyle geçinmek, insanların değer yargılarına aldırış etmeden Hakka kulluk olarak beyan edebiliriz. Birincisi insanı kibir, büyüklük duygusu ve benzeri kötü özelliklerden korurken ikincisi bütün kemalin kendisine bağlı olduğu ve tasavvufun varmak istediği ihlâsın temel şartıdır. İnsan ancak insanların değer yargılarından uzaklaşarak hakiki ihlâsa yaklaşabilir. Buna mukabil insanların olumlu veya olumsuz hükümlerinin etkisinde kalarak ihlasa

Topraktan yaratılmış olmak itibarıyla , kimsenin kimseye karşı bir üstünlüğünün olamayacağını ve dolayısıyla insanların eşit olduğunu öğreten en müessir ibadet hacdır. Haccın asıl hikmeti insana bu marifeti kazandırmasıdır. İnsan olmak bakımından kimsenin kimseye üstünlüğü yoktur ve müktesep-mevhum kazanımlar bu hakikati değiştirmez! Bu nedenle hacılar dikişsiz elbise olan ihram giyer. İhram giymek, insanın dünyevi olan her şeyden uzaklaşmasını ifade ederken aynı zamanda kefen giymeyi de temsil eder. Bu, S

Zekâtın amacı arınmak ve temizlenmektir. Bu emri yerine getiren Müslüman, kendisine ait olmayan bir malı fakire ulaştırır. Bu eylemde o sadece bir aracıyken mülkün sahibi sadece Allah'tır. Zekât vermek kadar önemli olan, kişinin mülkün sahibi olarak Allah'ı tanımasıdır. Zekât verirken insan mülkiyet duygusundan 'arınır' ve kendisini emanetçi olarak görür. Zekât vermeyi önceleyen bilgi insanın bütün malı ve mülkü hakkındaki genel tasavvurudur. Bu tasavvur insanın sahip olduğu her şeyi 'emanet' olarak görmesi

Elinizdeki kitap Fütûhât-ı Mekkiyye'nin birinci cildinde bulunan 2.bölüm ve 5 - 8. kısımlara tekabül etmektedir. İbnü'l-Arabî'de harfler onun varlık düşüncesinin kurucu parçasıdır. Bu düşünce Eşarilerin-Ehl-i sünnet'in kelam öğretisiyle ilişkili olduğu gibi daha evrensel bir yorumla logos-kelime teorisiyle ilgili kabul edilebilir. Kelime teorisi ezeldeki kelimenin varlığı ilkesinden hareketle âlemde makul bir ilkenin bulunmasını kabul eder. İbnü'l-Arabî'nin harfler hakkındaki düşüncelerini varlığın ve d

Rıza İhlas ve Tevekkül Fütühât-ı Mekkiyye'den Tasavvuf tarihinde ortaya çıkan ihtilafların büyük kısmı vuslat hâlini anlatmak üzere ortaya çıkmıştır. Vuslat en sıra dışı tecrübedir ve onu herhangi bir şekilde ifade etmek mümkün olmadığı gibi bunun için kullanılacak bütün terimler eksik kalır. Şatahat diye isimlendirilen cümleler bu hâli anlatmak üzere ortaya çıkmıştır. Vuslat hâli ve rızâ makamı, sûfîlerin en önemli meselesi olagelmiştir. Tasavvufu tasavvuf kılan şey, neticede varacağı bu makamla ilgili söz

Bu eser, Nakşibendî Tarîkati'ne mensûb olup Şeyhu'l-Ekber Muhyiddîn İbnü'l-Arabî'nin fikirlerinin iyi bir ta'k?bcisi ve şârihi olan Abdurrahmân Câmî'nin, vücûd ve vahdet-i vücûd meselelerini ele aldığı eserlerinden biridir. Eserlerinin büyük bir yekûnu manzûm olan müellifin, kendi nazmını şerh etmesiyle vücûd bulan bu eser, onun sâir manzûmlarında hangi teşbîh ya da mazmunla neyi kasdettiğine ışık tutuyor olması açısından pek mühimdir. Eserde temel olarak; Vâcibu'l-Vücûd, mevcûdâtın dereceleri, Hak Teâlâ iç

Montaigne, Aeneis'in VIII. Bölümündeki birkaç dize ile ilgili şunları söyler: Venüs çıplak halde, Vergilius'ta olduğu gibi çok güzel, canlı ve heyecanlandırıcı değildir. (Denemeler, III, 5). Bu yaratma sürecinin kutsanması anlamındaki ifade mimesisin varacağı son noktada sanatkarın tanrıyı oynaması ile karşılık bulabilir. Giordano Bruno (1548-1600) yaratma gücünün tanrısal kaynaklarına sahip olan sanatçıyı eski tanrı, başka bir tür tanrı sayacak kadar betimlemeyi abartır. Mimesis sadece yeniden oluşturma

S. Horovitz'in bu eseri, antik Yunan felsefesinin başlangıçtan itibaren hangi hususlarda Kelamı etkilediğini detaylı bir şekilde ele almaktadır. Bu hususların bilinmesi Kelam ilminin kaynaklarının neler olduğu konusundaki tartışmalara da ışık tutacaktır. Yazarın özellikle Stoacı filozoflara ait metinler üzerinden başlattığı tartışma yararlandığı kaynakların yeniden tetkik edilmesiyle günümüz araştırmacılarına da yol gösterici olacaktır. Yaklaşık bir asır önce yazılmış bu eser ilk defa dilimize aktarılmaktad

Kitâbut-Tahrîş, İslâm tarihinin ilk dönemlerindeki siyasî, itikâdî, fıkhî tartışmaların ve çekişmelerin hadis rivayetlerine yansıyan boyutunu ele alan bir eserdir. Horoz, koç, deve gibi hayvanları dövüştürmek anlamına gelen et-Tahrîş kelimesi insanların arasını açma, biribirine düşürme, aralarına fitne sokarak yıpratma, savaşa sürükleme anlamına da gelmektedir. Dırâr bu eserinde, siyasî ve itikâdî fırkaların kendi görüşlerini desteklemek ve muhaliflerini mahkum etmek için nassları özellikle hadisleri, sahih

Şifa kitabının içeriğinin tanıtılması İlimler ve mantık Mantığın konusu Mantığın yararı Tekil ve bileşik lafzın tarifi Tekil tümel lafzın beş kısma ayrılması Tür resimlerinin eleştirisi

Büyük Astronomi bilgini ve matematikçi Nasîruddin Tûsî´nin meşhur eseri Ahlâk-ı Nâsırî, yayınevimizin felsefe klasikleri çevirileri arasındaki yerini aldı. Ahlak, siyaset ve ekonomi alanında öncesindeki birikimi çok güzel bir şekilde toparlayan ve sonrasındaki düşünce ve eserlerde büyük etki bırakan eser, nihayet titiz bir çalışmayla Türkçe´ye aktarıldı! Astronomi bilgini ve matematikçi olmasının yanında önemli bir Türk-İslam filozofu olan 1207 doğumlu Nasîruddin Tûsî´nin en meşhur ve etkili eseri şüphe

Fütûhât-ı Mekktyye, bilim, sanat, düşünce, kısaca insanın salt gerçeğe ulaşmadaki zihinsel ve pratik eylem ve ürünlerinin kendini gösterdiği alanların varlığın birliği (vahdet-i vücud) ilkesi perspektifiyle yeniden yorumlanması ve kurulması, bir anlamda bilimlerin canlandırılması te-şebbüsüdür. İbn Arabi´yi bütün tarihimizin en özgün müellifi, eserini ise derleme ve aktarım değil, özgün bir kitap yapan şey, onun söz konusu birikimi bir ana fikir etrafında yorumlama yeteneği ve başarısıdır. Bu çabanın merkez

• Fakirlik ve sırlarının bilinmesi • Zenginlik makamı ve sırlarının bilinmesi • Tasavvuf makamının bilinmesi • Tahkik ve muhkkiklerin makamının bililnmesi • Hikmet makamı ve Âriflerin bilinmesi • Kimya-yı saadetin (mutluluk Kimyası) bilinmesi • Edep makamı ve sırlarının bilinmesi • Edebin makamı ve sırlarının bilinmesi • Edebin terki makamı ve sırlarının bilinmesi • Arkadaşlık makamı ve sırlarının bilinmesi • Arkadaşlığın terki makamının bilinmesi • Tevhit makamının bilinmesi • Sefer makamının b

Macit FAHRİ, İslâm’da ahlâkî düşüncenin temel yönlerini açıklamaya çalıştığı bu eserinde ahlâkî düşüncenin kronolojik gelişme çizgisini takip eden tarihsel metodu ihmal etmeden, temel ahlâk konularını analitik metotla sunuyor. Yazar, İslâm’da ahlâkî düşünceyi dört temel başlık altında ele almaktadır: a) Nassî Ahlâk b) Kelâmî Ahlâk c) Felsefî Ahlâk d) Dinî Ahlâk Yazar, bu tasnifle İslâm ahlâk düşüncesinin bütünlüğünü büyük ölçüde sergilemiştir. Bu zor görevi yaparken de mümkün olduğu kadar temel kaynaklar

İslam ilim mirasının çok köklü bir öğesi olan Milel ve Nihal geleneği Müslümanların iletişim içerisinde bulunduğu farklı dinsel ve kültürel grupların tanınmasını ve anlaşılmasını konu almaktadır. İslam tarihinde Miladi XI. yy.´dan itibaren bu başlığı taşıyan birçok eser kaleme alınmış ve bu eserlerde farklı inanç ve düşünce sistemleri tanımlanmaya çalışılmıştır. Kuşkusuz Milel ve Nihal geleneğinin en temel dayanağı/referansı İslam ve İslamın temel kaynağı olan Kur´an´dır. Farklılıklara yönelik olarak İslam