Bu kitap, tümüyle Aritoteles'in Metafizik'teki, A Kitabı 9. kısım, görüşlerinin eleştirel bir tartışmasıdır. Aristoteles burada şunu savunuyordu:

Düşüncenin düşüncesi ya da kendini düşünme, yüce Realitedir. Onun bu tezinde çok farklı iki nokta vardır:
1- Zeka için, kendini düşünmeden üstün düşünce yoktur.
2- Kendini düşünme yüce realitedir.

Birinci kısımda Plotinus, bu iki noktadan ilkine kayıtsız şartsız katılır: Terimin asıl anlamında sadece kendini düşünen varlık düşünür.