?Nurettin Topçu hocamı ilk defa 1959 yılında İstanbul Erkek Lisesi'nin Boğaz'a bakan bir sınıfında gördüm. Hafif başını kaldırarak (zaten hep öyle yürürdü) sınıfa girer, yoklama yapar, günün dersini anlatmaya başlardı. Psikoloji hocamız Keysi Hanım gibi onun da sınıfa kendiliğinden yayılan bir otoritesi vardı; hakiki hocalardan sirayet eden bu hali bizim yaramaz, laubali tavırlar içine girmemize mâni oluyordu.
Birçok eserin sahibi olduğundan haberimiz yoktu, şahsiyeti hakkında da bilgi sahibi değildik ve o
Ülkenizden çok uzaklarda... Sevdiklerinizden ayrı...Yetiştiğiniz ortamdan çok farklı bir yerde... O'ndan başka kimseyi yakînen tanımadığınız bir ülkede, Vira bismillah! deyip ülkenin en büyük İslâm merkezlerinden birine başlıyorsunuz! Ve en önemlisi, O'nun yardımıyla başlıyorsunuz da. İşte siz bu mücadelenin tarihini, gerçek tarihini okuyacaksınız. İnanıyorum ki, sizler de benimle aynı heyecanı yaşayacak, sevinç ve üzüntülerime ortak olacaksınız.
Halit Fahri Ozansoy'un edebiyatçı dostlarını anlattığı bu eseri iki bölüme ayrılır: İlk bölümde, edebiyat mahfilleri, meseleleri ve olayları söz konusu edilir. Ayrıca, Türk kadınının tiyatro sahnesiyle ilk temasının anlatıldığı kısımlar belge niteliğindedir. Ozansoy, kitabının ilinbi bölümünü edebiyatçıların portlerine ayırmıştır. Ahmet Mithat Efendi'den Rıza Tevfik'e, Hüseyin Rahmi Gürpınar'dan Ziya Gökalp'e kadar edebiyat tarihinin ara sokaklarındaki gezinti, bir şölen havasıyla sayfaları doldurur. En çok
Her ne kadar evden 1000 km'den daha uzakta olsam da Türk halkının eşsiz içtenliği ve yuva sıcaklığı uzaklığı unutturmuştu. Onlara şükran borcumun nedeni misafire ikram edilen çay akşam yemeği ya da yatak değildi. Çünkü yaya seyahatlerim sırasında bunları başka yerlerde de sağlamışlardı. Beni esas etkileyen neden bu üzerime titremeleri'ydi.
İnsan bunu sadece kardeşler ya da sıkı dostlar arasında hissedebilir.
Halit Fahri Ozansoy'dan Edebiyata ve Edebiyatçılara Dair Hatıralar...
Halit Fahri Ozansoy, şairliğinin yanında sosyal hayatı ve edebî muhiti yansıtan hatıralarıyla da
bilinir. Onun Eski İstanbul Ramazanları, Darülbedayi Devrinin Eski Günlerinde, Edebiyatçılar
Geçiyor ve Edebiyatçılar Çevremde adlı eserleri hatırat külliyatımızı zenginleştiren eserlerdir.
Ozansoy, kitabın birinci kısmında hayatında iz bırakan ve bizzat tanıdığı isimler etrafında gelişen
hatıralarına yer verirken ikinci ve üçüncü kısımlarda;
Yıllar sonra ablam bana kardeşim demişti. Kardeşlik samimiyetin, sevginin, merhametin doruk noktası olan bir kelimeydi. Beni en çok da bu kelime teselli ediyordu ama acı gerçekleri unutturmaya yetmiyordu. O akşam geç vakte kadar İzmir sokaklarında dolaşıp durdum. Çok fazla arkadaşım vardı ama hiç kimse bana kardeşim diyecek kadar yakın değildi. Hepsi eğlence arkadaşlarımdı. Hayattaki en büyük yoksulluğun dostsuz kalmak olduğunu anlamıştım. Gitmem gereken en iyi yer, hastaneydi. Çünkü annemin yanında kendimi
Bu kitap, Anılar: Ömür Süvarisinde giremediğim bazı ayrıntıları ve yedi yıl içinde zaman zaman kaleme aldığım anılarımı içeriyor.
Anılarım sadece anı olarak algılanmalı. Anı kitaplarım ne savunma ne de iddianamedir. Zaten kırgın olduğum kişi sayısı, iki elin parmak sayısından azdır.
Onların bazılarının söküldüğü yerde yine onlara karşı sevgi filizlendi. Kalanlar için de Kalsın benim davam Divan'a kalsın diyorum.
Hüsrev Hatemi
Bir çeşit hikaye ile belge arasında yer alan hatıra türü, özellikle sosyal tarihle uğraşanların ilgi alanına girmektedir. Bu metinler hem beşeri zayıflıklar yüzünden hem de kasten yanıltıcı olabileceği için dikkatle kullanılması gereken belgelerdir.
Türk şiirinde büyük bir değişikliği başlatmış, şahsi hayat tecrübesini geniş olarak eserine yansıtmış olan Abdülhak Hamid; yazılarım bana benden yadigardır diyor.
Yer yer sürükleyici bir hikaye gibi sade ve canlı; yer yer yazarın kelime oyunları ile ağdalanan bu
Üsküdarlılık kendini her şeyden önce insan ilişkilerinde belli eden müstesnâ bir haslettir. Güleryüzle candan bir selâm vermek; nezâketle hâl hatır sormak; muhâtabının sevinç ve kederine yapmacıksız bir şekilde, samimîyetle iştirâk etmek; hizmet ve yardımda gönüllü öne çıkmak; komşu hakkını ve hatırını kendi âilesininkiyle aynı düzeyde tutmak; hasta ziyâretini ihmâl etmemek; ticârette muhâtabının hakkını sehâvetle korumak; fukarâ-i sâbirîni kollayıp gözetmek; mahallenin ırzına, nâmûsuna, terbiyesine, düzeni
Gönül Bahçemizin Çiçekleri (Bir Köy Öğretmeninin Anıları)
Kitabını kaleme alan Mehmet Özbek, benim ilkokul öğretmenim.
Meslek hayatının başında köyümüzde öğretmenlik yaptı.
Öğretmenlik yaptı ifadesi onun yaptıkları yanında kuşkusuz
çok hafif kalan bir kavram. Henüz yirmili yaşlarda hayatının
baharında tecrübesiz bir öğretmen olmasına rağmen Anadolu köylerinin çok ihtiyacı olan dönüşüm çalışmalarına dört elle sarılan, onların dertlerini kendi derdi bilen bir yürek adamı.
Köyde hemen hemen hiç örneği olmama
Her baba, oğlu dünyaya geldiğinde sanki dünyalar onun olmuşcasına sevinir. Oğlunun ilk gülüşü, ilk emekleyişi, ilk sözcüğü, ilk yürüyüşü, ilk oyunu, okula başladığı ilk günü onu sonsuz derecede memnun ve mutlu eder. Hayatı boyunca oğlundan başka hiç kimse kendisinden daha çok yükselsin, daha çok öne geçsin, daha çok başarılı olsun istemez. Oğlunun iyi, doğru, dürüst, çalışkan, itaatkar, saygılı, ahlaklı ve başarılı bir evlat olmasını canı gönülden ister. Bunun için oğluna çok nasihatlerde bulunma arzusunda
Andre Gidé, Hatıra yazmak ölümün elinden bir şeyler kurtarmaktır der. Süleyman Beyin yazdıklarını hatıra/anı türüne tam bir örnek olarak veremeyebiliriz belki. Ancak gene de sınırlı, belirli kaygıları öne çıkaran tutumuyla ölümün elinden bir şeyler kurtardığı kesin. Yaşamını, duruşunu özgün ve anlamlı kılan çizgileriyle bize resmettiği bu tablo, tarihe tanıklık eden bir kişilik ortaya koyduğunun göstergesidir.
Kırkbeşi aşkın yılı Ankarada olmak üzere yarım asrı aşkın bu ülkedeki İslami mücadelenin önde g
Ebrar çok sık çocukluk anılarına, mazinin kurutulmuş gül yapraklarını andıran hatıra sağnağında seyahate çıkıyordu. Zira çocukluk yılları bir masal gibi çok mutlu geçmişti. Küçük kızın mütevazi çocukluğu, bir saray yaşamı ile değişilmeyecek kadar huzurlu idi.
Tek katlı evleri büyük bir bahçe içerisindeydi. İşte bu bahçe düş denli güzel çocukluğunun en nadide köşesi idi.
Abdülhak Hâmid´in Lüsyen Hanım ile evlenmesi, onu İstanbul´a getirmesi, boşaması, sonra tekrar evlenmesi bu yaşlı şair ile genç güzel kadının etrafında sürekli bir ilgi uyanmasına yol açmıştır. Hâmid her fırsatta Lüsyen Hamın´ı yüceltmiş, Hâmid´in hayranları da üstatlarının Lüsyen´e olan hayranlığını paylaşmışlardır. Lüsyen Hamın´ın kimliği ve şahsiyetiyle ilgili olarak verdiği bilgiler sadece kendisinden kaynaklanmaktadır.
Bu kitap Tarhan´ın eşi Lüsyen Hanım´ın onun hakkındaki hatıralarından oluşmaktadır.
Süleyman Necati Güneri gerek çalışmaları ile ve gerekse Albayrak gazetesiyle Erzurum Kongresi'nin en mühim simalarındandır. Gazetesi Milli Mücadele'nin ilk gür sesi ve milli isyanın alevi olmuştur. Vatanın kurtuluşu uğrunda yaptığı çalışmalar her türden neşriyatta ifadesini bulmuştur.
Süleyman Necati'nin ancak bir kısmını yazabildiği hatıraları da Milli Mücadele'nin ve bilhassa Erzurum Kongresi günlerinin en canlı ve samimi şahididir. Hatıra Defteri'nin küçük hacmine büyük değerde bilgiler sığdırılmıştır.
Sitemizden en iyi şekilde faydalanabilmeniz için, amaçlarla sınırlı ve gizliliğe uygun şekilde çerez konumlandırmaktayız. Çerezleri nasıl kullandığımızı incelemek ve çerezleri nasıl kontrol edebileceğinizi öğrenmek için Çerez Politikamızı inceleyebilirsiniz.
Alışveriş Sepeti
