Mikrofonu Açıyorum, Türkiye`deki sessiz insanların buluştuğu bir gelincik tarlası olmuş. Ülkemizin her yanından çok renkli dünyalar bulacaksınız. Her biri gelincik güzelliğinde ve gelincik samimiyetinde. Hayatında eline hiç kalem kağıt almamış insanların duygu ve düşüncelerini okuduğunuzda duygulanacak, zaman zaman göz yaşlarınıza hakim olamayacaksınız. Tarlasında orakla arpa biçen genç kızlarımızdan, halı tezgahında çocuğu için çalışan annelere, görmeyen gözleriyle sadece radyo ile avunan yatalak hastalar

Yarım asırlık hocam ve hala Baba, şu söylediğiniz olayı, ya da Arapça, Farsça, Soranice, Kürtçe, Türkçe beyti bir daha tekrarlar mısınız? diyerek kaleme almaya devam ettiğim Üstadım / Pederim Sadreddin Hoca´nın hayat hikayesini ihtiva eden bu kitabı, değerli ağabeyim, samimi dost Prof. Dr. Hulusi Kılıç beyin ısrar ve tahrikleri sayesinde yazdığımı bir şükran borcu olarak ifade etmeliyim. Hulusi be, zaman zaman babamla vaki görüşmelerinde kitapta geçen kıssaların, beyitlerin bir bölümünü dinlemiş ve dilenm

Saatçi Musa olarak bilinen Musa Çağılla çocukluk ve gençlik anılarından tanıdığı siyasi simalara, Malatya ekolünden yazarlara değin pek çok durumu, dönemi ve kişileri konuştuk. Çalkantılar içinde geçen yakın tarihimizdeki birçok olaya birinci elden tanık olan bir isim Musa Çağıl... Malatya Ekolü olarak da anılan düşünce savaşımı ile başlayan macera, onun Ankaradaki yaşamıyla sürecek, onu adeta yakın tarihimizin düşünsel ve siyasal panoramasını oluşturan figürlerden biri haline getirecektir. Onun anlattık

Bu benim hikayem; benim hikayemden bir kesit. Bir insan hikayesi. Bu yüzden kaygılarımı, korkularımı, endişelerimi, imkansızlıklarımı, çaresizliklerimi, bunun yanında umutlarımı, mutluluklarımı, başarılarımı, imkanlarımı, imkanları verimli kılmalarımı yansıtıyor. Bu açıdan genel insanlık hikayesinin bir parçasıdır da. Hikayenin bir veya birkaç yerinde kendinizi bulduysanız, sebebi bu. Her birimizin hikayesinin evrensel, bölgesel, yerel ve kişisel bir boyutu var. Ben bu hikayede bunların birbirlerine bağlı o

Bu kitapta geçen isimlerin hiç birisi Müslüman bir ailede dünyaya gelmedi. Yıllarca zihinlerine yanlış kazınan İslam algısıyla yaşadılar. Fakat bir gün, bütün hayatları değişti. Bir dönüm noktasının ardından ufukta beyaz gözüktü, aydınlığa yürüdüler... Başka bir yolu adımlamak kolay olmadı onlar için. Yaşadıkları dini sorgulamak, bir arayış içinde savrulmak ve gönüllerini tatmin edecek bir ışık, bir ses yakalamak... Ardından gelen sancılı süreç... Nereye yürümeliyim? Sorusu... Ve Kelime-i Şehadet ile deği

Türkiyede uzun yıllar dînî yayıncılık denildiğinde ilk akla gelen mekân Beyaz Saray Kitapçılar Çarşısı idi. Başka bir ruhun, başka bir kokunun adresidir Beyaz Saray Türkiyede pek çok kitapçı, kütüphane var fakat bunların hiç biri Beyaz Saray kadar güçlü bir imge oluşturmamıştır hafızalarda. Merdivenlerden inerek çarşıya girmek, bir başka âlemin kapısını aralamak gibidir. Burada uzun yıllar yayıncılık yapan yayıncılar gene bu civarda; Vezneciler'deki Yümniye taşındılar. Fakat buradaki atmosfer; kokusu, yılla

Andre Gidé, Hatıra yazmak ölümün elinden bir şeyler kurtarmaktır der. Süleyman Beyin yazdıklarını hatıra/anı türüne tam bir örnek olarak veremeyebiliriz belki. Ancak gene de sınırlı, belirli kaygıları öne çıkaran tutumuyla ölümün elinden bir şeyler kurtardığı kesin. Yaşamını, duruşunu özgün ve anlamlı kılan çizgileriyle bize resmettiği bu tablo, tarihe tanıklık eden bir kişilik ortaya koyduğunun göstergesidir. Kırkbeşi aşkın yılı Ankarada olmak üzere yarım asrı aşkın bu ülkedeki İslami mücadelenin önde g

Düşünmeyi bilen,düşüneni seven,seveni düşünen bir insan. Ayrıntılarda tatlı tatlı gezinirken esastan uzaklaşmayan dikkatli,esasa değinirken ayrıntıları kaçırmayan titiz bir insan.Konuşurken ´hitap eden´ hitap ederken konuşan bir insan. Düşünürken çok başka yerlerden ve farklı açılardan bakan, dinlerken ve anlarken dinlemeye ve anlamaya çalıştığı insanlarla aynı yerlerden ve aynı açılardan bakan bir insan. Soyutu irdelerken somutla el ele, somutu irdelerken soyutla gönül gönüle bir insan. Nefsinin yanında kö

Ebrar çok sık çocukluk anılarına, mazinin kurutulmuş gül yapraklarını andıran hatıra sağnağında seyahate çıkıyordu. Zira çocukluk yılları bir masal gibi çok mutlu geçmişti. Küçük kızın mütevazi çocukluğu, bir saray yaşamı ile değişilmeyecek kadar huzurlu idi. Tek katlı evleri büyük bir bahçe içerisindeydi. İşte bu bahçe düş denli güzel çocukluğunun en nadide köşesi idi.

........... Uyuma Oyunu Güneşli bir gün. Beş kişiydik; bizim mahallenin temel kadrosu. Küçük arabamızla çıkmıştık kıra. Mahalle reisi ağabeyim... Emir vermiş; yatma-uyuma denemesine girişmiştik: Gün batmak üzeredir. Günboyu koşup oynamanın yorgunluğuyla, serin toprak bizi beşiğinde sallıyor, gözlerimiz süzülüyor. Taklit gerçeğe köprü oluyor ve uyuma oyunu bizi oyuna getiriyor. Gerisi uyanınca anlaşılacak. ......... İlk uyanan ben oluyorum: Altımda yaş toprağın, üstümden ay ışığının serinliği ile ürperti