Abdülkâdir Geylânî hazretleri doğmadan önce, babası rüyasında Rasulüllah Efendimizi görmüş. Peygamberimiz ona: ?Ey Ebû Sâlih! Allah Teâlâ bu gece sana kâmil evlâd ihsân etti. O benim oğlum ve sevdiğimdir. Evliyâlar arasında derecesi yüksek olacak. buyurmuş. 18 yaşında tarlada öküz ile çift sürerken, bir an hayvan ona dönüp; hikmeti ilahiye ile ?Sen bunun için yaratılmadın demesi üzerine annesinden izin alıp ilim tahsili için Bağdat'a gitmiş. Bağdat'ta ilim tahsilinden sonra, Bağdat'tan uzaklaşıp 25 yıl çöl

Bu ara okulda kulaktan kulağa bir fısıltıdır gidiyor. Bu hafta yangın tatbikatı yapılacakmış. Sirenler çalacak, öğrenciler hızlıca aşağı indirilecek. Sıraya girip, Allah etmesin, Yangına nasıl da hazırlıklı olduğumuzu cümle âleme göstermiş olacağız. Tabi biz de boş duracak değiliz. Beynimiz bol oksijen aldığı için, arkadaşlarımıza bir oyun oynayalım dedik. Yasin ve Mehmet ile bir araya geldik. Madem tatbikat yapacağız öyleyse bu işin hakkını verelim!..

Aylardan ağustostu... Ortada bırakın kar, su birikintisi bile gözükmüyordu. Nereden kar bulup da bize getireceklermiş. Bunları mahalledekilere anlatsam, dünyada inanmazlar. Cesaretimi toplayıp yanlarına gitmeye karar verdim. Kevser'i, sağlam korunaklı bir yere oturttum. Bir yandan aşağıya inmeye, bir yandan da avazım çıktığı kadar bağırmaya başladım. Aklıma kötü şeyler gelmeye başladı, kayalardan yuvarlanmış olabilirler mi? Biraz daha aşağıya indiğimde kuytu bir yerde mağara girişini gördüm. Var gücümle bir

Hike bir izcilik terimidir. Kampların ise olmazsa olmazıdır. Teknik olarak konaklamalı, uzun yürüyüş demektir. Genelde geceleri yapılır. Araya cesaret yürüyüşü eklenir. Gerçekten çok zorlu, yetenek, bilgi, gayret, kararlılık ve ekip işi olan bu hike görevi tüm izciler için aynı zamanda bir gövde gösterisidir de... Bu görevi başaran her izci kendi gücünü de ispatlamış olur. Ancak izcilikte asla bireysel başarı yoktur. Her yapılan ve başarılan iş ekibin başarısıdır. Başarısızlık da öyle...

Tam bir panik anı yaşıyorduk, nasıl olmuştu da bir anda her şey değişivermişti. Az önce tuttuğumuz balıklar için havalara uçan biz, bir anda korkudan ağlamaya başlamıştık. Üstelik yağmur hızını şiddetlendirmişti. Tekne gelen dalgalardan dolayı ağzına kadar suyla dolmuştu, tekneyi kovayla boşaltmaya çalışmamız yetmez olmuştu. Babam,Çocuklar! Sıkıca tutunun sular kabardı. Her an, her şey olabilir, korkmayın can yelekleriniz var, suya düşerseniz başınızı dik tutun yeter! diye bağırıyordu...

Mezarlık çok ıssızdı. Ama oradan geçemezsek, gece yarılarına kalacak, ailemizden de güzel bir akşam fırçası yiyecektik.Mezarlığın içerisine girdik. Artık koşamıyor,adımlarımızı dikkatle atıyorduk.Birden sesler duymaya başladık. İrkildik, birbirimize sıkıca yapıştık. Köpek sesleri! Elli yüz metre ötemizde on- on beş tane sahipsiz köpek vardı. Üzerimize doğru gelmeye başladılar.Bir görseniz, ağızlarından salyalar akıyordu.Keskin dişleri bizi parçalayacak gibi duruyordu. Hırlama sesleri ile ayaklarımızın bağı

Emir Sultan Hazretleri; Medîne-i Münevvere'den... Rasûlüllah aleyhisselâtü vesselam Efendimizin şehrinden.... Rüyasında aldığı bir emir üzerine gelmiş Bursa'ya. Aslında Orta Asya şehirlerinden Ruhara'da doğmuş. Daha gene, yaşta parmakla gösterilen biri olmuş. Ahlâkı, edebi, insanlara yardımı, ibadetlerinde titizliği, Kur'an ve sünnete uygun yaşantısı ile dikkat çekmeye başlamış. Geceleri kalkıp Kur'an okuyor, ibâdet ediyor ve zikir yapıyor, gündüzleri ise ilim öğreniyormuş. Çömlek işinde de babasına yardım

Hacı Bayram Veli'nin Osmanlı'da tanınması çok ilginçtir. Edirne'ye bir gidişinde, Sultan II. Murad ona İstanbul'un fethini sorar. O da beşikteki Fatih Sultan Mehmed ve yanındaki çok değerli talebesi Akşemseddîn'i göstererek, onlara nasib olacağı müjdesini verir. Ömrünün sonuna kadar insanlara, Allah Teâlâ'yı ve Peygamberini anlattı, doğru yolu gösterdi. Binlerce güzel insan yetiştirdi. Onlara çalışmayı, kimseye el açmamayı öğütledi. Müridleri arasında imece usulünü yaygınlaştırdı. Onun güzel adetlerinden bi

Mevlânâ çocuklarla çocuk olmayı bilen biriymiş ve çocukları çok severmiş.Çocuklar, sokaklarından geçen Mevlânâ'nın,şakacıktan etrafını çevirerek Artık bizim esirimiz oldun, kurtuluş yok demişler. Mevlâna gülümseyerek teslim olduğunu bildirmek için ellerinikaldırmış, onların bu oyununa katılarak: Vah bana, Esir düştüm demiş. Üzülmüş gibi yaparak:Peki kurtulmam için ne yapmalıyım? diye sormuş.Çocuklar da gayet ciddî bir şekilde: Fidye verirsen seni serbest bırakırız, yoksa esir kalırsın! demişler. Hz. Mevlânâ

-Bir bahar günü Aziz Mahmud Hüdayi' nin hocası Üftade hazretleri ve birkaç talebesi kır gezisine çıkarlar. Her taraf, Allah tarafından rengarenk çiçeklerle donatılmış durumdadır. Üftade hazretleri bir ağacın gölgesine oturunca, bunu fırsat bilen talebeleri, hocalarına en güzel çiçeklerden bir demek getirmek için, adeta yarış ederler. Herkes hediyesini sunar, Üftade hazretleri memnun olur. En son Aziz Mahmud Hüdayi, elinde sapı kırılmış bir çiçekle gelir. Hediyesini Üftade hazrellerine verince, hocası merakl

Eski, yıkılmış bir kilisenin enkazı üzerinde; birimiz haçlı askeri, birimiz Fatih oluyor; kılıçlarımızla savaşıyorduk. Kılıç dedimse gerçek sanmayın! Tahtadan yaptığımız şeyler. Ama o tahta parçası, bizim gözürnüzde Hazreti Ali'nin Zülfikar isimli kılıcı oluveriyordu. Yasin bana kızıyor, her seferinde ben düşman askeri oluyorum bu sefer de sen ol diyerek isyan ediyordu.

Orta Asya'dan Anadolu'ya birçok Allah dostu gelmiş. Onlara ?Horasan Erenleri' derler. Anadolu'nun müslümanlaşması onlarla olmuş. Büyük hizmetler vermişler. Horasan Erenlerini yetiştirip, Anadolu'ya gönderen pîr, Ahmed Yesevî'dir. O büyük bir Allah dostu. Güzel ahlakı, İslâm'a uygun örnek yaşantısı ile, gönüllere taht kurmuş bir veli. Dini ilimleri çok iyi bilen bir âlim. Yüzyıllardır hâlâ ismi anılıyor ve sevgisi devam ediyor. Hikmet dolu şiirleri hep okunmuş. İnsanlar onun şiirlerinden Allah ve Peyga

Bizans kralının kızı dermansız bir derde tutulmuş. Doktorlar hiçbir çare bulamamışlar. Artık ümitlerin tükendiği bir zamanda kız rüyâsında nur yüzlü, ak sakallı bir dedeyi görmüş.Ona iyileşmesi için, kalenin karşısında bulunan kabrinin aşağı tarafına bir kuyu kazdırmasını, o kuyudan çıkan suyu içmesini ve onunla yıkanmasını tavsiye etmiş. Kız rüyâsını babasına anlatmış. Ona kabrin olduğu yeri göstermiş. Bu kişi Eyyüb Sultan Hazretleri imiş.Kral Hıristiyan olmasına rağmen, başka çaresi kalmadığı için denilen

Mevlânâ çocuklarla çocuk olmayı bilen biriymiş ve çocukları çok severmiş.Çocuklar, sokaklarından geçen Mevlânâ'nın,şakacıktan etrafını çevirerek ?Artık bizim esirimiz oldun, kurtuluş yok demişler. Mevlâna gülümseyerek teslim olduğunu bildirmek için ellerinikaldırmış, onların bu oyununa katılarak: ?Vah bana, Esir düştüm demiş. Üzülmüş gibi yaparak:?Peki kurtulmam için ne yapmalıyım? diye sormuş.Çocuklar da gayet ciddî bir şekilde: ?Fidye verirsen seni serbest bırakırız, yoksa esir kalırsın! demişler. Hz.

Cumâ sabahı eşsiz Sultan Alparslan her zamankinden biraz daha farklıydı. Askerinin karşısına çıktığında o bir sultan gibi değildi. Fakat sanki etrafındaki neferlerinden herhangi biriydi. Askerlerinin de ona davranışlarında büyük bir saygı vardı. Ama ona bir İmparator gibi de yerleri öperek, secde vaziyeti alarak yapmacık davranmıyorlardı. Yiğitlerinin arasında bir nefer gibi dolaştı. Onların yüzlerine baktı, gözlerindeki zafere susamışlığı hisseti. Kendisi gibi askeri de kalabalık Bizans ordusundan korkmamı