İslâm dininin emirleri, yani şeriat, iman, amel ve ahlak olarak üçe ayrılır. İşte şeriatin amel denilen kısmını, yani insanların yapması gereken hususları bildiren ilim dalına fıkıh ilmi denir. Fıkıh, lugatta bilmek, anlamak, ıstılahta ise beden ile yapılacak şer'î hükümleri bildiren ilim dalıdır. İmam-ı A'zam Ebû Hanîfe, fıkhı, kişinin lehine ve aleyhine olan şeyleri bilmesidir, şeklinde tarif etmektedir. Daha sonra gelen fakihler bunu fıkıh, şeriatin, yani İslâmiyetin amelî meselelerini bilmektir şeklinde

Fıkıh Usûlü ilmine dair okuma ya da araştırma yapacak olanların Müstağni kalamayacakları eserlerden biri de Şâtıbînin el-Muvafâkat adlı çalışmasıdır.Bu eser dikkate alınmadan Fıkıh Ûsulüne dair kapsamlı bir değerlendirmede bulunmak zordur. Şatıbinin bu çalışması Fıkıh Usulü tarihinin en özgün çalışmalarından biri olup,ona bu özelliği kazandıran başlıca sebep,kuşkusuz,makâsıduş-şerî aya verdiği yer ve önemdir. Şâtıbî hakkında son zamanlarda artan sayıda çalışma yapılmaktadır.Ancak bu çalışmalar,ya konunun t

Doğru anlaşılması için İslam hukukçuları tarafından geliştirilmiş bir metodoloji ilmidir.Bu metod kullanılarak dini metinler(Kuran ve Sünnet nassları)tetkik edilirse daha doğru,tutarlı ve isabetli neticeler elde edilebilir.İslami ilimler içersinde en eski ve ilk metodoloji olan fıkıh usulünün önemli bir yeri olduğu malumdur.Fıkıh usulü bilgilerinin hedef kitlesine en iyi şekilde verilmesi de bir ihtiyaç ve gereklilik olarak görülmektedir.Zira İslami ilimlerle ilgilenen her kademedeki insanın fıkıh usulü hak

Temel esasları Kur´an ve Sünnet tarafından belirlenmiş daha sonra da ihtiyaçlar ölçsünde müctehit hukukçularca geliştirilerek Müslüman toplumların hukuk düzeni olarak asırlar boyunca yürürlükte kalmış bulunan İslam Hukuku haklı olarak batıda ve doğuda bilimsel çevrelerin büyük ilgisini çekmiştir.

Elinizdeki derleme, herhangi bir hukuk sistemi için değere ve öneme sahip iki terimi öne çıkarmaktadır: makâsıd ve ictihad. Gelişen ve değişen toplumsal şartlara koşut olarak hukukun canlılığını koruyup gelişmesi içtihada; bu canlı gelişimin kanun koyucunun hedefleri doğrultusunda olması makâsıda riayete bağlıdır. Bu açıdan makasıd ve içtihad biri diğerinden ayrılmayacak ölçüde birbirini gerektiren bir gerçekliği göstermekte;somut hukukî olay ve işlemin yaşandığı bağlamda soruna muhatap olan hukukçunun,ka

Toplumun en küçük yapı taşının sağlam bir temele dayandırılması adına evlilik kurumu için bir ön tedbir mahiyetinde olan nişanlanma hukuken bir takım belirlemelerin yapılması gereken bir olgu olarak karşımıza çıkmaktadır. Bundan dolayı özellikle günümüz İslam hukukçularının el-Ahvalu´ş-Şahsiyye adıyla ele aldıkları aile hukuku içerisinde nişanlanmaya da yer verilmektedir. Buna rağmen nişanlanmanın İslam hukuku kaynaklarında gerektiği kadar yer aldığını da söyleyemeyiz. Daha çok uygulamaya dönük olarak karşı

Kitap meşhur dört kaynağın, (edille-i erbaa) yani Kur´an, sünnet, icma´, ve kıyas´ın kökeni, gelişimi ve tatbiki konularını incelemektedir. Sahasında temel araştırmaların önemli parçası olması yanında, eserde alimlerin görüşlerini çok tafsilatlı bir şekilde vermekten ziyade, daha çok yoğun tarihi analizler yapmak için gayret gösterilmiştir. Bu çalışma esas olarak Malik, Ebu Yusuf, Şeybani ve Şafii´nin kitapları üzerinde yoğunlaşmıştır. Yazar İslam hukukunun dört kaynağının gelişiminin izlerini ortaya koyabi