Bilindiği gibi yakın geçmişte Kur'an kıssalarının dili ve tarihsel değeri gibi konularla ilgili birçok şey yazılıp çizildi. Ne var ki konuyla ilgili literatür bu satırların yazarını pek tatmin etmedi. Çünkü hemen tamamı geleneksel bakış açısının ürünü olan bu çalışmalardaki temel düşünceler, Allah'ın kıssa aktarımında çok titiz bir tarihçi gibi davrandığı ve arkaik zamanlara dair anlattığı her şeyin tarihî gerçeklikle aynı mahiyette olduğu gibi bir ön kabule dayandırılmıştı. Hâlbuki kıssalar her şeyden önce

Bize göre yorumdan arındırılmış bir Kur'an çevirisi imkân dâhilinde değildir. Bu yüzdendir ki meal çalışmamızda Kur'an'da ne dendiğinden (lafız ve mantûk) ziyade ne denmek istendiğini (mana ve mefhum) aktarmaya çalıştık. Dolayısıyla kaynak metinden ziyade amaç metne yönelen işlevselci çeviri kuramından hareketle anlam merkezli tercüme (tefsirî tercüme) tekniğini esas aldık. Ancak bu noktada kişisel kanaatimize veya modern zamanlarda yaygın ve yerleşik kabul gören anlayışlara itibar etmek yerine Kur'an'ın v

Bize göre yorumdan arındırılmış bir Kur'an çevirisi imkân dâhilinde değildir. Bu yüzdendir ki meal çalışmamızda Kur'an'da ne dendiğinden (lafız ve mantûk) ziyade ne denmek istendiğini (mana ve mefhum) aktarmaya çalıştık. Dolayısıyla kaynak metinden ziyade amaç metne yönelen işlevselci çeviri kuramından hareketle anlam merkezli tercüme (tefsirî tercüme) tekniğini esas aldık. Ancak bu noktada kişisel kanaatimize veya modern zamanlarda yaygın ve yerleşik kabul gören anlayışlara itibar etmek yerine Kur'an'ın va

Tarihselcilik, Kur'an'ın söylediği her şey sadece nüzul dönemindeki muhataplar içindir, demek değil, tam tersine o gün müşriklere hitap eden ayetlerin muhatabı bugün pekâlâ müminler olabilir demeyi de gerektiren bir okuma, anlama ve yorumlama biçimidir. Günümüz insanına hangi ayetin ne söylediği veya söylemediği meselesine kafa yormak ve bu konuda sonuç ortaya koymak hiç şüphesiz biz müminlerin işidir. İki yüz elli, hadi bilemediniz azami nispette üç-yüz elli ahkâm ayetinin lafzî mana sınırları dâhilinde, m

Tarih boyunca ortaya çıkan tüm vahiy görüşleri, mesela: Ehli Hadis'in Cebrail'i insan şekline büründürüp Peygamber'le sohbet ettiren, insanların ağızlarından çıkan sesler ve kâğıtlara yazılan ifadeler de dâhil tüm Kur'an'ı Allah'ın yaratılmamış ezelî kelamı gören görüşü; Mutezile'nin yaratılmış Kur'an anlayışı; Eşariliğin kelami nefsî, kelami lafzî ayrımı; İslam filozoflarının faal aklın Cebrail olduğu ve Peygamber'in faal akıldan aldığı bilgileri avama sembolik ifadelerle aktardığına dair görüşleri; İ

Hz. Ebû Bekir dönemi peygambersiz hayata intibak yönüyle müstesna bir yere sahip olduğu gibi, bu dönemde ortaya çıkan gelişmeler ve Halife'nin aldığı kararlar Resulüllah'ın Medine'de kurduğu siyasal düzenin devamı ve Müslümanların geleceği açısından hayati öneme sahipti. Başta irtidat ve isyan edenlerle mücadele olmak üzere, Şam ve Irak cephelerine ordu gönderilmesi, Kur'an'ın cemi (toplanıp kitaplaştırılması), Hz. Ömer'i halife adayı olarak önermesi, istişareye önem veren paylaşımcı yönetim anlayışı ve kam

En başından itiraf etmeliyiz ki bu çalışma Kur'an tarihindeki tüm boşlukları doldurmak ve birçok karanlık noktayı tek tek aydınlatmak gibi büyük bir iddia taşımamaktadır. Çünkü kaynaklardan tedarik edebildiğimiz bilgi malzemesi böyle bir tarih yazımına imkân tanımamaktadır. Aslında bu çalışma özellikle müslüman araştırmacılara ait eserlerde hemen hemen aynıyla tekrarlanan, çoğunlukla da özgünlük değeri taşımayan görüş ve değerlendirmelerle bezeli Kur'an tarihinin resmî İnkılap tarihinden pek farklı olmaması

Bize göre yorumdan arındırılmış bir Kur'an çevirisi imkân dâhilinde değildir. Bu yüzdendir ki meal çalışmamızda Kur'an'da ne dendiğinden (lafız ve mantûk) ziyade ne denmek istendiğini (mana ve mefhum) aktarmaya çalıştık. Dolayısıyla kaynak metinden ziyade amaç metne yönelen işlevselci çeviri kuramından hareketle anlam merkezli tercüme (tefsirî tercüme) tekniğini esas aldık. Ancak bu noktada kişisel kanaatimize veya modern zamanlarda yaygın ve yerleşik kabul gören anlayışlara itibar etmek yerine Kur'an'ın va

Kur'an-ı Kerim her dinî topluluğun yöneldiği bir kıblesi olduğuna işaret ederek bir bakıma kıblenin o dine mensup insanlar için birleştirici ve aynı zamanda diğerlerinden ayırt edici bir mahiyeti olduğunu vurgulamıştır. Bize göre Kâbe'nin kıble olarak belirlenmesi sembolik değil, İslam'ın ve müminlerin en belirleyici ve ayırt edici vasfıdır.

Bize göre yorumdan arındırılmış bir Kur'an çevirisi imkân dâhilinde değildir. Bu yüzdendir ki meal çalışmamızda Kur'an'da ne dendiğinden (lafız ve mantûk) ziyade ne denmek istendiğini (mana ve mefhum) aktarmaya çalıştık. Dolayısıyla kaynak metinden ziyade amaç metne yönelen işlevselci çeviri kuramından hareketle anlam merkezli tercüme (tefsirî tercüme) tekniğini esas aldık. Ancak bu noktada kişisel kanaatimize veya modern zamanlarda yaygın ve yerleşik kabul gören anlayışlara itibar etmek yerine Kur'an'ın va

İslam dinini tanıtma amacındaki kitapların çoğundaki anlatım tarzı genelde şu şekildedir: Hz. Peygamber'in getirdiği sistem, yepyeni bir dindir. Eskilerin hepsini ortadan kaldırıp, yeni hükümler vaz eden bir inkılaptır. Hz. Peygamber Cahiliyye'yi tamamen yok edip yepyeni bir devrim yapmıştır. Esasen böyle bir anlayışın yaygın bir şekilde kullanılmasının sebebini resmi tarih algısıyla ifade edebiliriz. Nasıl ki resmi tarih algısında Cumhuriyet ile birlikte sanki herşey sıfırdan kurulmuş gibi anlatılıyor ve

İlahi vahyin anlaşılmasında dilin önemini ihsas eden göstergelerden biri; Kurânı tefsir etmeye yönelen âlimlerin dili dışlamaması ve nassın anlamına ulaşmak için onu aracı kılmasıdır. Her şeyden önce Kurânda müphem ifadelerin, müşterek lafızların ve mecaz gibi edebi sanatların varlığı, elbette onun filolojik yöntemden bağımsız anlaşılmasının mümkün olamayacağını gösterir. İşte bu çalışma, Kurânın dile bağlı anlaşılmasının önemi ve konuyla ilgili tarihsel süreci okuyuculara sunmayı amaçlamaktadır.

İlahi yardımla ilgili yorumlar genellikle meleklerin ordular halinde gelip fiilî olarak savaştıkları, müşrikleri öldürdükleri veya esir aldıkları gibi iddialarla anlatılır. Bu minvaldeki yorumlar bazen izahı mümkün olmayan tasvirlerle sunulmuştur. Örneğin Bedir'de meleklerin fiilî olarak savaştıklarından söz edilirken, Uhud'da sadece sayısal çoğunluk olarak bulunduklarından bahsedilir. İki farklı savaşta aynı melek yardımından söz edilip birinde doğrudan savaştıkları, diğerinde ise savaşmayıp sadece sayısal

Sünni dünya içinde mızrağın çuvala sığmadığını görenler de yok değildir. Kelam ilminin önemli bilginlerinden Taftazani, Osmanlı medreselerinin temel eserlerinden Şerhu'l-Mekasıd adlı kitabında aynen şöyle der: Tarih kitaplarındaki (Cemel ile ilgili) bu anlatımlar sahabilerin bazılarının hak yolundan ayrıldığını, zulüm ve fısk sınırına ulaştıklarını gösteriyor. Onlar kin, haset, inat, arzu ve şehvetleri uğruna, sırf iktidarı ele geçirebilmek için bu mücadeleleri yaptılar. Sonuçta sahabenin hepsi masum deği

Kur'an'ın anlaşılmasında önemli olan, yorumların mümkün olduğunca muradı ilahi ile örtüşmesidir. Bunun sadece tefsir ve te'vil kavramları ile sınırlandırılması mümkün değildir. İşte bu noktada nass-yorum ilişkisinin önemi ortaya çıkar. Nass- yorum ilişkisi, dinsel nassların anlaşılması ve yorumlanması sırasında karşılaşılan sorunların aşılmasına yardımcı olacak yöntem prensibidir. Bu nedenle nass-yorum ilişkisinin günümüz tefekkürü çerçevesinde yeni bir yaklaşımla ele alınması ve hakkının verilmesi zorunlud

Yeni Kelam İlminde yeni bir yol izlenmiştir. Düşünürlerin görüşleri ve eleştirileri devamlı göz önünde tutulmuş; onlardan islam'ın esaslarına uygun olanlar delillere dayalı olarak kabul edilmiş, uygun olmayanlar da yine delilleriyle birlikte reddedilmiştir. Bütün ilimlerde egemen olan metodoloji kurallarına uyarak iskolastik savunma yerine metot dairesinde savunma yapmayı benimsemiştir.

Yirmi üç yıla yakın bir zaman diliminde tamamlanan nüzul sürecinde Kur'an, epistemik bir nesne olarak algılanmadığı gibi hayatın akışı içerisinde ortaya çıkan her bir tikel sorunun çözümünde başvurulması gereken bir referans metni olarak da kullanılmıyordu.Hz.Peygamber'in vefatından sonraki süreçte sahâbîler de Kur'an'ı her bir mesele için kendisine müracaat edilen bir teşri kaynağı olarak kullanmadıkları gibi tek tek ayetler üzerine tefsir çalışmaları da yapmadılar.

Klasik kelam tarihi çalışmalarını incelediğimizde, kelam´ın bir ilim dalı olarak İslam´ın erken dönemlerinde teşekkül ettiğinin söylendiği, daha birinci hicri asrın sonraları ve ikinci asrın başlarında yapılan iktidadi tartışmalara kelam ilmi olarak bakıldığını, bu çerçevede tartışma yapanların kelamcı kabul edildiğini görürüz. Yine selef ulemasının itikad alanıyla ilgili görüşleri verildikten sonra, onların Ehl-i Sünnet kelamcısı olarak nitelendiğini, daha sonra ortaya çıkan Ehl-i Sünnet kelamının Selefi k

Eser, Ortaçağ İslâm dünyasında Ehl-i Sünnet kelâmcılarının genel düşünce sistemlerinin köşe taşlarını oluşturan bilgi, varlık ve değer kavramlarının organik bütünlüğü çerçevesinde ahlâk sorununa yaklaşım tarzlarını ele alıp çözümlemektedir. Yazar, bu eserinde Ortaçağ İslam dünyasında ortaya konan ahlâk nazariyelerini, Eski Yunan ve Hellenistik ahlâk öğretilerinde de vurgulandığı gibi, en yüksek iyi diye de nitelendirilen mutluluk ahlâkı eksenine oturtmanın mümkün olduğunu öne sürmektedir. Okuyucu, bu çalı