İslam düşüncesi ve özelde kelamın köşe taşlarından olan Fahreddîn er-Razî, gerek yazdığı eserler gerekse doğrudan ya da asırlara yayılan tesiri üzerinden dolaylı talebesi ve takipçisi olan isimler vasıtasıyla bir ekolün kaynağı ya da kurucusudur.Onun ilmî ve kelâmî kimliğinde Eş'arîlik büyük ölçüde belirleyici olmakla birlikte, sayıları yüzlerle ifade edilebilen eserlerinde benimsediği çizgi ve metot açısından süreç içerisinde kısmi farklılıklar da gözlenebilmektedir. el-İşare fî usûli'l-kelam, Razî'nin bu

Kelam ve Tefsir ilimlerinde büyük şöhrete sahip olan Fahreddin er-Râzî, çevirisini sunduğumuz bu eserinde, Müşebbihe olarak anılan antropomorfist kelâm akımının Kur´ân ve hadislerde Allahü Teâlâ´yı tavsif eden ifadeleri anlama biçimini ele almakta; bütünlük ve derinlikten yoksun olduğu gerekçesiyle de eleştirmektedir. Râzî´ye göre Allah´ın haberî sıfatlarını bildiren ayet ve hadislerin böyle lafızda kalan yahut literalist tarzda anlaşılması aslında gerçek anlamdan uzaklaşmaktan başka bir şey değildir. Öneml

Bu eser, büyük müfessir, kelamcı, filozof ve usul bilgini Fahreddin Râzî ile Orta Asya´nın Harezm bölgesine gelen bir Hıristiyan rahip arasında cereyan eden teolojik tartışmayı içermektedir. Râzî, diyalog tarzında kaleme aldığı eserinde Hıristiyan teolojisine güçlü itirazlarda bulunmaktadır. Münazaradaki en önemli tartışma konusu, Hıristiyan inancındaki Hz İsa´nın tanrı olduğu (!) iddiasıdır. Râzî, aklî ve felsefî argümanlarla Hz. İsa´nın mucizelerinin onun tanrılığına değil, peygamberliğine delil olabilece