Aristoteles’ten sonraki Muallim-i Sani olarak bilinen Farabi’nin ve onun öğretilerini izleyip geliştirmiş olanların çağı, Orta Çağ İslamı’nın bütün gelişimi içinde entelektüel açıdan en zengin dönemdir. Bu dönemi çalışmamızda Farabicilik Çağı olarak niteleyeceğiz: Bu çağ, Farabi’nin 870’teki doğumundan Ebu Hayyan et-Tevhidi’nin yaklaşık 1023’teki ölümüne değin sürmektedir. Tarihi parametreler olan 870-1023 yılları arası, Farabicilik fenomeninin incelenmesinde, yapay da olsa derli toplu bir çerçeve ve yap

Bireyselleşme süreci kendimiz olabilmek için kendimizle çok açık olarak yüzleşmek cesaretini göstermeyi gerekli kılmaktadır. Kişiliğimizin beğenmediğimiz karanlık yönlerinden kaçmak, onları dışa yansıtmak ya da onları değişik meşruluk maskelerinin arkasına saklamak hiçbir şekilde bireyselleşme sürecinin gelişimine katkı sağlamamaktadır. Bilakis böyle bir tavır bizi kendimize yabancılaştırmakta ve kişiliğimizin tek boyutlu ve çocuksu düzeyde kalmasına neden olmaktadır.