Sartre varlığı; kendisinde-varlık, kendisi-için-varlık ve başkası-için-varlık olmak üzere üç bölümde inceliyor. Bunlardan özellikle birinci ve ikinci varlık türünü birbirinden ayırıyor. Sartre´a göre kendinde-varlık yalnızca vardır. Çünkü bu varlık, mutlak bir doluluk, kapalılık ve içkinliktir. Bu açıdan bakıldığında Sartre´a göre yaratılışçılık kuramı, kendine yeterlik olan şeyi varlıktan çekip alarak onu tanrısal bir öznellik içinde yok etmektedir.

Sartre´a göre insan, özgürlüğü nedeniyle kendi varoluşunu, kendi seçimini hiçbir etki olmadan belirler ve bundan dolayı da yaptıklarının tamamından sorumludur. Diğer yandan Sartre´ın tanrıtanımaz varoluşçuluğunda insanın doğası yoktur. O özgürlüğü sebebiyle hangi kişilik ya da doğayı istiyorsa kendisi seçer ve buna bağlı olarak da değerlerini yaratır. Çünkü insanda varoluş, özden önce gelir.