Kuzey Afrika tasavvufunun şekillenmesinde ve gelişim seyri içerisinde en etkili ismi olarak kabul edilenEbûMedyen VI/XII. yüzyılda yaşamış ve içinde bulunduğu toplumun hem mânâ dünyasını aydınlatmış hem de sosyal sorunlarda topluma rehberlik etmiştir. Onun tasavvufî düşüncesi yaşadığı coğrafyayla sınırlı kalmamış, başta İbn Arabî olmak üzere, halîfeleri/müritleri vasıtasıyla dünyanın pek çok yerinde insanlara ışık olmuş ve olmaya da devam edeceği kanaatindeyiz. Buna karşılık üzülerek söylemeliyiz ki İbn Ar

Hadîsleri anlama ve yorumlamaya yönelik disiplinlerden ikisi hiç şüphesiz fıkıh ve tasavvuftur. Fıkıh, dış/zâhir hayatımızla; tasavvuf, iç/bâtın deneyimlerimizle ilgilenmektedir. Her iki yönelişin hem amaçları hem de kullandıkları terminoloji farklıdır. Fıkhî yöneliş hadîsleri dilsel ve hukuksal bir metin olarak gördüğü için kullandığı terminoloji de ona uygun olarak ortaya çıkmıştır. Tasavvufî yöneliş ise hadîslere işarî ve batınî açıdan yaklaştığı için kullandığı terminoloji de ona uygun olarak oluşmuştur