Şarapnel Gibi Ateşle yoğurdular hüznü Ne kadar kuş varsa gitti Denizler kadar sessizlikle şimdi Yüreğimizde kalan mavi sonsuzluk Kadın vitrinlere uzatılan çiçek Bir şarapnel gibi özgürlük Dört yanımıza kocaman düşecek Çağdaş armonilerle Süzülüp duran damarlarda İlim adamlarının düşü Ey kapımı vuran haberci Kabul değil haberlerin Bir ceza var ki yakıp yıkan Mektuplarında ey postacı Artık Rüyalar satın alamam Sokaklar gülümsemez ben geçerken Ne facialar ne belalar dağıtırım Eski takvimlerin sararmış yapra

Karmaşık Günlerin Şiiri Gün ışımaya başladı karşı dağlardan Gün ışımaya başladı, köleler Çektiler hançerlerini Durdular sahipleri adına aydınlığa karşı. Bu kez inersek şehre Yağmur gibi inmeliyiz Rötatifler şehir eşkiyaları Geceyi kör-kütük geçiren fahişeler Uyurken.