Abdülhak Hamid Tarhan, şöhretini şair olarak yapmış olmakla birlikte çok sayıda tiyatro eseri de yazmıştır. Hem tiyatromuzun gelişmesi hem de dünden bugüne fikir hayatımızı anlamak için Hamid´in tiyatro eserlerinin bilinmesi gerekir. Yeni yorumlar ve işlemelerle bu eselerin sahnelerimize tiyatro, müzikal, opera ve hatta bale olarak kazandırılması, bu eserleri XIX. yüzyıl son çeyreğinden itibaren basınımızda büyük yankılar yaptığı gibi yazarlarımızı da derinden etkilemiştir. Bugün Hamid unutulmuşsa bu onun s

Eşber isimli bu mazmun tarihi piyes Makedonya Kralı İskender´in Pencap Hükümdârı Eşber´le olan mücadelesini ve Eşber´in kız kardeşi Sumru ile olan aşkını ele alır. Hamid´in harp duyarlılığı ile savunmanın kudsiyetini birleştirdiği bu eser, devrinde bilhassa üslubu sebebi ile çok sevilmiştir. Sardanapal ise Asur tarihi ve inanışları çerçevesinde gelişen bir manzum oyundur. Hamid bu piyesinde devlet idarecileri hakkındaki görüşleri yanında kadınlar ve onların hakları hakkındaki düşüncelerini de belirtir. Eser

Tanzimat sonrası edebiyatımızda Endülüs yaygın bir konu idi. Abdülhak Hâmid de uzun bir zaman dilimi içinde bu konuyu beş eserinde incelemiştir: Nazife, Tarık yahut Endülüs´ün Fethi, Tezer yahut Melik Abdurrahmannü´s-Sâlis, İbn Musa yahut Zâtü´l-Cemal ve Abdullahü´s-Sagîr. Bu oyunların hepsi birbirine cevap niteliğini taşır. Aralarında en çok ilgi çekeni Tarık olmuştur. Tarık ve Tezer dışındaki metinler ilk kez bu ciltte yeni harflerle yayımlanmaktadır.

Bu cilt ile Dergah Yayınevi´nin 1979´da yayımlamaya başladığı Abdülhak Hamid´in Bütün Eserleri tamamlanmış bulunmaktadır. Elbette bu diziye, yazarın çeşitli tarihlerde yazdığı makaleleri, kendisiyle yapılan sohbetler de ayrı bir cilt olarak eklenebilir. Biz şimdilik sadece şiirleri, oyunları, hatıra ve mektuplarını yayımlayarak 14 ciltlik Abdülhak Hamid Tarhan´ın Bütün Eserleri´ni okuyuculara sunmuş bulunuyoruz. Bu son cilt onun ilk ve son eserini bir araya getirmektedir. Macera-yı Aşk ile başlayan yazarlığ

Hamid, İlhan, Turhan, Tayflar Geçidi, Ruhlar bu dört eser yekdiğerine merbut gibidir. Ve hepsine birden Kanbur unvanı verilebilir. Çünkü en mühim müessir odur. demektedir. Bundan dolayı bu eserlerin devamı olan Arziler ile birlikte hepsi Kanbur adıyla yayımlanmaktadır. Bu eserleri Hamid´in 1908´den sonra yazdığı son eserleridir. Dili, bütün sadeleşme hareketlerine karşı koyarcasına çok oyunlu ve eskidir. Hamid tıpkı Makber´de Garam´da olduğu gibi günah-ceza, hayat-ölüm, iyi-kötü zıtlıklarını işler. İnsan

Abdülhak Hâmid´in bütün şiirleri bu kitapla tamamlanmaktadır. Şairin gençlik eserleri olan Kahpe (Bir Sefilenin Hasbihali) ve Garam genç yazarın kafasındaki bütün problemleri yakından dile getirdiği şiirleridir. Onun birçok eserinin -Makber de dahil- başlangıcı bu kitaplardadır. Kabına sığmayan, feryat eden, başka âlemler arayan Hâmid´in yenilikçi yönünü gösteren bu ilk dönem eserlerinden Garam ne yazık ki yazılır yazılmaz basılamamış, tefrika edilebilmek için II. Meşrutiyet´i, kitap hâline gelmek için de

Abdülhak Hamid Tarhan şöhretini şair olarak yapmış olmakla birlikte çok sayıda tiyatro eseri de yazmıştır. Hem tiyatromuzun gelişmesi hemde dünden bugüne fikir hayatımızı anlamak için Hamid´in tiyatro eserlerinin bilinmesi gerekir. Yeni yorumlar ve işlemelerle bu eserlerin sahnelerimize tiyatro, müzikal, opera ve hatta bale olarak kazandırılması, bu eserlerini okuyanlar sayesinde gerçekleşebilir.Bu eserler 19. yüzyıl son çeyreğinden itibaren basınımızda büyük yankılar yaptığı gibi yazarlarımızı da derinden