Bu eser, tefsîr değil, tebyîndir. Çünkü tefsîr sözcüğü, terim olarak Kurânı, Yüce Allahın muradına delâlet etmesi yönünden beşerî takat oranında açıklamak demektir. Tefsîr sözcüğünün kökü açıklamak, örtülü şeyi açmak anlamına gelen fesr sözcüğüdür. Fesr sözcüğünün tefil babından mastarı olan tefsîr sözcüğü de bu anlama paralel olarak iyice araştırmak, çok açıklamak anlamında kullanılmaktadır. Bütün bunlar, tefsîr sözcüğünün filolojik olarak şu anlamlara delalet ettiğini göstermektedir: Anlaşılmamış, kapalı,

İslâm dini -Kur'ân'ın delâletiyle- Yüce Allah'ın kullarını hakka ulaştırmak üzere peygamberleri aracılığı ile akıl sahibi insanlara tebliğ ettiği, onları dünya ve âhiret mutluluğuna kavuşturan sistem, Allah'ın koyduğu hükümler şeklinde tanımlanmıştır. Rabbimiz insanlığı zulüm ve kargaşa bataklığından kurtarıp adaleti, dengeyi, günveliği ve mutluluğu sağlamak için kitap indirmiş ve elçi göndermiştir. Gönderilen kitabın içinde yer alan ilke ve anayasalara -Rabbimizin ifadesiyle- hikmet denilmektedir. Biz, bu