Bu eser, “gülme” olgusunun mutasavvıflarca bazen tefekkür, bazen ibret, bazen de hiciv ve istihza maksatlı nasıl kullanıldığını gözler önüne sermektedir. Aynı zamanda ilk devir Müslümanların, Kur’ân-ı Kerim’de insana bir ihsan olarak bahşedildiği zikredilen “gül(dür)me” olgusuna nasıl yaklaştıklarını irdelemeyi amaçlamaktadır. Bu çalışmayla tasavvuf kültürüne dair zengin bir anekdot veri tabanı oluşturulması mümkün olacaktır ki, esasen bu da ilgili materyalin ülkenin dinî ve sosyal ihtiyaçlarına cevap verme

İsnâd, klasik bir bilginin sonraki nesillere aktarılmasında şüphesiz en çok ihtiyaç duyulan yöntemlerden biridir. Zira bir metin okunduğunda, söylendiği veya yazıldığı döneme ait sahne yaratmak isnâdın önemli gayelerinden biri olmuştur. Yani haberin güvenilirlik miyarı şeklinde algılanan bu sistemin işlevi sadece bir bilginin sağlam bir şekilde intikali değil aynı zamanda o bilgiye ait topyekûn duygu aktarımıdır. Bu nedenle de taşımacılığını yaptığı metne dair rivâyet formları dışında kalan ve klasik ilimle

Erken dönem mizah ve eğlence edebiyatını içeren kaynaklar doğru analizlerle değerlendirildiğinde, toplumların zaman ve mekân farklılığına rağmen gülme paydasında bir araya geldikleri görülmektedir. Duygu ve zevklerin evrenselliği prensibi, tarih boyunca Türk kültürünü de oldukça etkilemiş ve diğer kültürlerin mizah malzemeleri, özgün edebiyatımız içerisinde yoğrularak renkli figürler ortaya çıkarılmıştır. Dini, coğrafi ve sosyal etkenler göz önünde bulundurulduğunda Türk mizahının en çok etkilendiği kültürl