Ebû Abdurrahman es-Sülemî yaşadığı dönemde (5/11. Asır) ilim ve devlet adamları tarafından takdir edilmiş, eserlerine değer verilmiş bir sûfîdir. Kaynaklarda kendisine 100'ü aşkın eser nispet edilir. Eserlerinin bir kısmı zâhid ve sûfîlerin hayatına, bir kısmı Kur'ân tefsirine bir kısmı da ahlâk, âdâb, melâmet, fütüvvet gibi tasavvufî konulara ve gruplara dairdir. Hiç kuşkusuz onun Tabakâtu's-sûfiyye isimli eseri sûfîlerle ilgili günümüze ulaşmış en eski biyografi derlemesidir. Sülemî eserinin mukaddimesind

Mutasavvıflar, önceki zâhid ve sûfîlerin menkıbelerini okumanın, onların sözlerini anlayıp bellemenin yol gösterici, irşad ve terbiye edici özelliği olduğuna dikkat çekerler. Onlara göre her pirden bir söz ezberlemenin ve isimlerini anmanın tasavvufî yoldaki manevi nasibin elde edilişine vesile olacaktır. Bunun aksine onları inkâr etmenin, küçümsemenin ve sözlerine değer vermemenin ise ilahî hakikatlerden mahrum ve perdeli olmaya delâlet edecektir. Tasavvuf tarihinde yazılan ve günümüze ulaşan ilk tabakât

Abdurrahman es-Sülemîye ait bu risalede Râbiatul-Adeviyye, Meryem el-Basriyye, Âfiyetul-Muştâke, Hesnâ bnt. Fîrûz, Acredetul-Ammeyye, Fatımatul-Berdaiyye, Fatımatud-Dımaşkiyye, Aminetul-Merciyye gibi sekseni aşkın sûfî kadının biyografilerini okuyacaksınız. Eser söz konusu özelliği ile meşhur tasavvuf ricalinin tarihini tamamlamaktadır. Tasavvuf, mücahede, sabır, ilişki kesme, dünya sebeplerini küçümseme üzerine kaim olduğundan, kadınların fıtratları gereği bu hallere güç yetiremeyecekleri, dolayısıyla da