Çıkmayan bir şarkı duruyor dudaklarında Sözler ezberinde Notalar kapmışlar yerlerini Ah azıcık da ses olaydı derdinin boğazında Sevgilim sessizlik tartısız bir mukaveledir Kelimeler tükendikleri yeri Kendilerine gebe bırakırlar Hiçbir şey konuşmasan bir sabahın ayazında Üşümekle sarılmak bir hırkada anlaşırlar Bu sıra yapraklar rüzgarı uyutur -Oh mışıl mışıl uyusun- Gece olduysa göğü bulalım Kurda ay'ı gösterin 'İçim' desin Ulusun

Sen şimdi sabrımın taşını yuvarlarsın Uzatırım saçları, tırnakları, anları Beklesem büyür müsün sen çocuk? Irmaklar genişliyor, dallanıp Budaklanıyor ağaç... Sen şimdi sabrımın taşını yuvarlarsın Gizime bir ilmek daha atarım ben Böylece bir kakül iner o çıplak alına Alın o ki saçtan kırışmaz zerresi Kırışır seni beklemekle geçen zaman Belki hiç Gelmezsin! Sen şimdi sabrımın taşını yuvarlarsın Bir yeti değil mi aradığımız ortak? Yangınlara alışma(!), eğimler seni bilsin(!) İlk tılsıma vurulmuşuz seninle i