Kelâm, Allah'ın varlığı ve sıfatları, melek, peygamber, ilâhi kitap, âhiret ve kader gibi İslâm inançları ve dinin temel ilkelerini inceleyen bir ilimdir. Bu inançların rasyonel temellerini bulmak ve ileri sürülen itirazlara karşı cevaplar oluşturmak, hatta karşıt fikirlerin yanlışlığını ortaya koymak bu ilmin amaçları arasında yer alır. Bu açıdan Kelâm ilmi, dini ilimler içerisinde önemli bir yere sahiptir; hatta en değerli ilim (eşrefu'l-ulûm) olarak isimlendirilmiştir. İslâm düşüncesinin temelini inanç

Kur'an-ı Kerim'in, tahrife uğramadan nesilden nesle aktarılması, Müslümanların en büyük şansıdır. İslam dini bu yönüyle, diğer dinlerin akıbetine uğramamış, kutsal kitabıyla birlikte Hz. Muhammed (as)'den nakledilen söz ve uygulamalar da, üzerinde bazı ihtilaflar olsa da büyük oranda kayıt altına alınmıştır. Ne var ki Hz. Muhammed'in vefatından sonra sahabe arasında ortaya çıkan siyasi ve sosyal çekişmeler çeşitli dini tartışmaların doğmasına sebep olmuştur. Bu ihtilaflar, itikadi açıdan büyük günah, iman,

Şerif el-Murtazâ (436/1044), Şiî-İmamiyye düşüncesinin 14. asır imamet düşüncesinde dönüşüm ve değişim sürecinde en önemli katkıyı sağlayan Şiî âlimlerden biri olarak görülmektedir. O, hocası Şeyh Müfîd (413/1022-23)'din rasyonel düşüncesini sürdürmüş ve onu daha ileri noktalara taşımıştır. Bazı araştırmalar onun, Müfid'ten daha ileri bir düzeyde akla önem verdiği ve Mu'tezile'den etkilendiği yönünde kanaatler belirtmekle birlikte, bu konuda üzerinde müstakil bir