Kendisine şimdiden birkaç başyapıt borçlu olduğumuz meşhur romancı1 Gökdemir İhsan2, ününe yakışan bir ustalıkla kotarılmış bu yeni romanında3, karakterlerini yediden yetmişe herkesin anlayabileceği bir atmosferde soluk alan, hatları açıkça çizilmiş kişilerden seçmeye özen göstermiş: Kitabın entrikası, romanın3 kahramanının, ilk gördüğü insanla kavgaya tutuşan esrarengiz bir karakterle bir otobüste karşılaşmasının etrafında dönüyor. Son bölümde, bu gizemli karakteri, Dandyliğin öncülerinden biri olan bi

Efendice bir hikâye yazmak varken neden bir bulmaca bıraksın ki aklı başında biri? Sen misin aklı başında olan? Güzel bir rüya görüyorsun: Ben bir hüsn-ü kuruntudur! Yanlış anlama sakın: Güzellik kuruntuda değil, sende. Muamma da yok, şifre de. Hiç kafanı karıştırmaya çalışma. Akıl kârı değil: Dünya benim tasarımımmış. Olacak iş değil! Ama bulmacanın bir şifre içermesi gerekiyordu, hem okudun hemi yazdın. İstiareyi de remzi de boşver!