Halit Ziya Uşaklıgil'in öyküleri, çocuklardan cariyelere, meczuplardan iflah olmaz âşıklara ve toplumu dengede tutan insanlara kadar zengin bir mahalle vitrini gibidir. Özellikle içinde yetiştiği sosyolojiye ait gözlemleri ve kendisine nakledilenleri öykülerinde ustaca birleştirmesi yakın geçmişteki Türk toplumu adına bir sergi izlenimi verir. Temel perspektifi ise merhamettir. Sudan'dan getirilmiş bir genç kız, İstanbul kültüründe kendine yetişmeye çalışan insanlar, savaşın ardından dağılan hayatlar, zorlu

Türk edebiyatı, Cumhuriyet Dönemi'nde ''Yenileşme'' veya ''Batılılaşma'' diye adlandırılan sürecin etkileriyle iç içe yolculuğunu sürdürür. Bu sürecin başlangıcındaki ''medeniyet krizi''nin doğurduğu sonuçlar, en yerleşik edebi ifade vasıtası şiirde yankısını daima bulur. Yerleşik şiir kültürüne, yeni veya Batılı anlayış bir çatışma zemini getirir. Söz konusu zemin Türk şiirinin kendi geleneğiyle ilişkisini her dönem için canlı tutmakla kalmamış, onu varlık ifadesi olarak da öne çıkartmıştır. İdeal bir gele

Ertan Örgen bu kitabında Romanın ve Türk romanının doğuşuna kısaca değindikten sonra modern roman, kriz ve bireyi izahata girişiyor. İlk başarılı romanlardan olan Mai ve Siyah'ı, popüler çizgide anlatıyı sürdürürken negatif olanı gösteren Utanmaz Adam'ı, modernist roman ve birey temsilinin örnekleri olarak Tehlikeli Oyunlar ile Üç Beş Kişi'yi ve postmodern teknikle Doğu-Batı problemine yaklaşan Beyaz Kale'yi ele alıyor. Ardından Jameson'ın ulusal alegori iddiasını ilgili romanlar üzerinde tartışıp rom

Romanlar büyük hikayenin peşine düşme iddiasıyla mercek altına alınırken, öykü genellikle göz ardı edilmiştir. Büyük hikayenin köşe başlarındaki ayrıntıları yakalayan öykünün modernleşmenin haritası çıkarılırken de akıbeti böyle olmuştur. Oysa öykü, içtenliği, sadeliği ve yazarın dünyasını daha net ele verişiyle üzerinde dikkatle durmayı gerektiren bir yazın türüdür. Öykümüzün İzinde, bu çabayla yazılmış metinlerden oluşuyor. Ertan Örgen'in öyküleri anlama çabası bir açıdan zamanımızı ve insanımızı da anlam