Güray Süngü'nün sekizinci romanı Az Kalan Gölge, gövdesi seksen üç günde yarıya inen bir Osman oğlu Osman'ın romanı. Osman ülkenin virajlarında savruldu ama yoldan çıkmadı. Çünkü yolda değildi. Lisede koştu, askerde yürüdü, üniversitede pusuya düştü. Pek çok şeyi yarım bıraktı. Çünkü zaten hiçbir şey tam değildi. Bir yer olsun ve oraya gidilsin istedi. Kuru yük gemileriyle dünyayı dolaştı. Okyanuslarda yüzdü. Gökler altında uyudu. Sonra döndü. Ama o kadar uzağa gitmişti ki, döndüğünde hiçbir şey tanıdık değ

İbrahim bir gün evinden çıkar. Ama çıkamaz. Hiçbir yere gidemez. Bir duvara çarpar gibi kalır olduğu yerde. Bir bekçi, ona çıkışı gösterir. Orası bir eşiktir. İbrahim eşikten geçer. Öğrenir; hayatını kaybetmiştir. Hayatı, Kayıp Hayatlar Bahçesi'ndedir. Aramaya başlar orayı ki bulsun hayatını. Çok uzun sürecektir bu arayış: bir ömür belki. Belki bu romanı okuyan bazı insanlar, İbrahim'in kaybettiği hayatını aradığı bu garip dünyanın fantastik bir dünya olduğunu söyleyecektir. Güray Süngü'nün altıncı romanı

Düş Kesiği, bir sabah uyandığında kendisini yazdığı romanın karakteri 'güvenlik görevlisi M' olarak bulan 'gereksizyazarın' tuhaf ve sarsıcı hikayesini, incelikle örülmüş bir kurguyla veriyor. 2010 yılında Oğuz Atay Roman Ödülü'ne değer görülen Düş Kesiği, hem insanın en temel bilgisinin hem insanın en temel yanılgısının kendisi hakkında olacağını farklı açılardan bakarak savunuyor; varetmenin sorumluluğuyla, idealin ve tutkunun kanatıcı tarafına eğiliyor.

Dördüncü Tekil Şahıs, Güray Süngü'nün Mustafa Nihat adındaki deliliğin sınırlarında gezinen karakterinin, otuz yıl ya da üç on dakikadan müteşekkil yarım saatini anlattığı romanı. Kötülüğün insan ruhunu ele geçirdiğini ve masumiyet için diyet ödemek gerektiğini savunan roman, insanın içindeki ahlak yasasına uç karakterleriyle saygı duruşunda bulunuyor. Aklın insanı sürüklediği kör kuyulardan çıkma çabasının, ironiyle harmanlandığı Dördüncü Tekil Şahıs, Güray Süngü'nün 22 yaşında yazdığı ilk romanı olma özel

Harun, kendisini ölüme yaklaşırken fark etmiş bir adam. Geçmişe, asıl güzelliğe yol alması gerek. Aziz, sendelemiş. Ama bir dünya yaratacak kendisine ki, bütün düşmeler ve kalkmaların hesabı ondan sorulsun. Bir yazarın hayatı yeniden kurma çabasıyla yola koyulan Kış Bahçesi, masumiyet ile ölümsüzlük arzuları arasında dolaşan karakterleriyle okurlarına yaşamın asıl değerinin şifrelerini veriyor.

Güzel insanlar vardır, bilirsiniz. Ama saklanmak zorundadır onlar. Ayhan böyle biri. Kendisinden başka hiç kimseyi, kendi kemiklerinden başka hiçbir şeyi kıramayan biri. Ayhan'ın hikayesi Güray Süngü'nün sıradışı üslubuyla okurlarını yalnızlık ve incelik üzerine düşünmeye davet ediyor.

Güray Süngü'nün öykü serüveni yeni izleklerle devam ediyor. Bu kitaptaki öykülerde gerçeküstü kurmacalar var. Mahalleden sesler var. Toplumu birkaç parçaya bölen zihin yapılarından izler var. Ayrışmanın ve birleşmenin; kutuplaşmanın ve bütünleşmenin hikayeleri var. Elbette yarılan zihinler var. Elbette kanayan yaralar var. Kanayan yaralarını güleç bir yüzle dünyadan gizleyen naif karakterler, vicdansızlar ve elbette vicdanları sızlayanlar var.

İnsan durduğu yerde sürekli delirmekte midir? Delirmek, modern dünya tarafından insana sunulan ve tek şıklı hayata direnmenin bir yöntemi midir? İnsan, kendi aklının kuyusundan çıkabilmek için çaba gösterdikçe daha da derinlere mi sürüklenir? Sanat insanı delirmekten alıkoyan bir şey midir? Yoksa sanat, edebiyat, öykü delirmekte olan insanlara kendilerine ve diğerlerine zarar vermesinler diye giydirilen birer deli gömleği midir? Güray Süngü, Deli Gömleği'nde bu soruları doğuracak öyküler kuruyor. Cevapların