Ablamdan kurtulur kurtulmaz alev alev yanan köşküme yerleşmiştim ki, onu görüverdim. O gelmiş, yürümüş, yürümüş evimizin önünden geçmiş ve ben bunların hepsini kaçırmıştım. Pembeli sarılı palmiye desenli gömleğiyle buz mavisi geniş pilili pantolonunu giymişti yine. Son on yedi gündür, beş kere pembe gömleği, yedi kere de mavi pantolonu giydiğini çok iyi biliyordum artık. Caddede yürürken, iki kere yan, bir kere de tam olarak yüzünü bizim tarafa doğru çevirmişti. Emindim, o da beni seviyordu.

Gülçin Durman, farklı pencerelerden baktığı hayatı resmetmeye devam ediyor. Gelenekten beslenen yazarın gelenek-fantastik arasındaki köprüde gezinen öykülerinde dikkati çeken husus, hayatın içindeki tuhaflıklar ve tuhaf durumlar içindeki hayatın doğal akışı. Bu zor iş, yazarın ince bir mizah ve ironi içeren anlatımıyla İnşallah'ı oluşturuyor. Eser, yazarın 2006 yılında yayınlanan Kent Masalları'nın ardından öykü okurlarına verdiği ikinci selam.