Gözleri fiziksel görmezliğe mahkûm olmuş kişiye, “kör” demek çok ayıp görüldüğünden; aydınlık ve parlaklık anlamına gelen ve “kalbi ile görüyor” nitelemesini yakıştıranlar, “ruşendil” derler. Kalbi ile görenler, kem gözlerin senaryolarını anlayabilir, gözün gördüğüne hemen yorum yapmaz, acı dolu ve üzücü bir sahneye şahit olan gözlerden yaş akıtırlar. Ruşendil; bir yönüyle “yufka yürek”le akrabadır; diğer açıdan “hikmet”le ortaktır. Görürken ayrıca ruşendil olanlar; duble fikrederler, zikrederler, fıkhederl

Olumlu değişim için, bu çalışmamı; Besmele ve selamla başlayan ve niteliğine uygun olarak devam edene; düşünmenin farz olduğunu bilerek, merak eden, okuyan, araştıran, sorgulayan hakikat arayıcısına; inancını ve işlerini gözden geçirip terbiye edene ve sadece Allah'a yönelene; kınanmaktan ve dışlanmaktan korkmayana, kibirli olmayana, yaratılış farklarından dolayı ötekileştirmeyene, başkasına ait olanlara hukuksuz davranmayana; müsrif, gösterişçi, cimri, çıkarcı, yağcı, saygısız, kaba ve edepsiz olmayana;

Sorunlar çok, ayrışmış olmak üzücü, herkes her şeyden şikayetçi, hiç kimse hiçbir şeyden memnun değil. Korkularla sarmalanmış bir hayatla karşı karşıyayız. Dayanışma ve danışma işlevsiz kalıyor. Övgüden hoşlanıyor, eleştirilmeyi hiç sevmiyoruz. Dengeli bir bakış ve düşünme tarzını bir yöntem haline getiremiyoruz. Okumamakta direniyoruz. Genellikle bir kişinin fikirlerine teslim olup sadece onun kitaplarını okuyoruz. Geçmişin birikimlerine, doğru bir yöntemle yaklaşıp ayıklamacı bir çalışmaya yanaşmıyoruz. T

Barış, huzur ve güvenin sağlandığı, hukukun gözetildiği, adalet ve iyilikle davranmanın değerli sayıldığı ortamın adıdır. Doğal olarak herkes; kendisi, ailesi ve içinde yaşadığı toplum için rahatlık ve güvenlik ister. Buna karşılık birileri; korku, endişe ve zulümle huzuru ve güveni zedeler. Çözül(e)memiş sorunları kullanarak, silahların tahrip edici gücü ve fesatlık senaryolarıyla işgalin ve yağmalamanın yolunu açarlar. Bununla birlikte kimlikle kişilik arasındaki çelişki de bozgunculuğa destek verir. Oysa

İnsan, güzel bir kıvamda yaratıldı. Lekesiz, temiz ve günahsız olarak ve başına gelecekleri bilmeden ilk ağlayışıyla hayata gözlerini açtı. Ağlamasından, ana rahminde iken daha güvende olduğunu mu anlamıştı? Elbette; annenin rahmeti, kucağı ve ocağı güvenli bir sığınaktır. Ama o, yeryüzünde bulunduğu sürede başıboş olmayacaktır. Yaratıcı, ona akıl verdi ve aklına da yol gösterici bilgiler sundu. Bu bilgiler ve gördükleriyle aklederek ilişkilerini yönetmesini istedi. Yönetirken; ahlakın, adaletin, merhametin