Bu kitap, son büyük Mesnevi şarihlerinden Tahirü'l-Mevlevi'nin bilinen tek romanıdır. Sufi, şair, gazeteci, öğretmen ve mütercim gibi pek çok sıfatın sahibi olan bu büyük ve ilginç kültür adamı, 2. Meşrutiyet'ten sonra Prens Sabahattin'in teşebbüs-i şahsi düşüncesinin tesirinde kalarak bir grup arkadaşıyla Rehber-i Vatan adlı bir gazete çıkarmaya başlamıştır. Ne var ki gazete sadece bir buçuk nüsha çıkabilmiş ve acemisi oldukları bu işten hemen vazgeçmişlerdir. Romanın esası yazarın bu macerasıdır ancak Tah

Tâhirü'l-Mevlevî, tarîkatte mürşidi olan Mehmed Celâ-leddin Dede'nin vefâtı üzerine, onun kendi gönlündeki yerini bildiren medhiyeleri ihtivâ eden elinizdeki eseri kaleme almıştır. Aralarındaki hukukun geldiği noktayı müellif o ârif-i ekber, o derece tevâzu'-perver idi ki, ekser-i evk?t bu abd-i âcizle uzun uzun mükâlemeler eder ve nükât-ı hikmet-âmîziyle beni îk?za gayret eylerdi diye dile getirir. Ancak mürşidinin vasfında, Mürşidim, şeyhim, veliyy-i ni'met-i bî-minnetim Kim ulüvv-i rütbetinde kilk-i ac