Kitabın konusu velâyet-i fakih, İmâmiyye İsnaaşeriyye Şîasında diğer adıyla Caferîlikte ortaya çıkan, daha çok devlet idaresiyle ilgili siyasî bir teoridir. Teori, başta fakihlerin dinî kurum içinde velâyetinin; dul, yetim ve buluntu çocuklara velâyetini ifade ederken, oradan ilim havzalarını idare, malların zekâtı ve humusunu toplama üzerine bir velâyetini ifade edecek şekilde genişlemesini; daha sonra şerî mahkemelere uzanmasını; bilahare de devletin bütün işlerini içine alacak, dünyevî otoriteyi kontrol