Resûl-i ekrem'in dünya tarihini en çok etkileyen şahsiyet olduğu, tarafsız düşünebilen bir tarih yorumcusunun kolaylıkla fark edebileceği bir gerçektir. Onun gerek dini gerek dünyevî konularda insanlığa öğrettiği bilgilerle, yaşam tarzı ve duruşu ile tarihin en çok dikkat çeken kişisi olduğu aşikârdır. Bu sebeple bizzat Resulullah'ı konu edinen oldukça geniş bir literatür meydana gelmiştir. Hz. Muhammed'e dair telif edilen eserlerin, insanlık tarihine yön vermiş her bir önemli şahsiyet hakkında yazılan eser

Hazreti Peygamberin özellikle bir dini lider, bir devlet başkanı ve bir öğretmen olarak vasıfları incelendiğinde iletişim becerilerinin üstünlüğü hemen dikkat çeker. İletişimin en önemli aracı olan dil ve üslup, onunla peygamberî nitelikler kazanmıştır. Allahın son elçisi Arapçayı en fasih ve beliğ biçimde kullanmış, onun hitabeti, hadislerinde yer alan benzetmeler, mecazi ifadeler müstakil araştırmalara konu edilmiştir. Resûlullahın mecâzî ifadeler kullanmak, teşbihler yapmak dışında, dil ve üslup özellik

Pek çok kimse, ilk dönemlerden itibaren hadisçilerin zayıf hadisleri hemen imha etmek sureti ile sadece sahih hadisler ile uğraşmaları gerektiğini ileri sürmekte, hadis kaynaklarında zayıf rivayetlerin yer almış olmasını hadis ilmi açısından karışıklığa neden olan bir problem olarak tasavvur etmektir. Bu çalışmada hadisçilerin zayıf rivayetleri nakletmeleri olgusunu tartışmak, bu sahada bir usulün mevcut olup olmadığını, varsa hadis usulünün genel amacına (yani, sahih hadisi belirlemeye) katkısını ve mahi