Bu çalışma ile gayemiz, son zamanlarda üzerinde birçok tartışmanın cereyan ettiği alevi kavramının aslı olan Şia`nın inanç esaslarını, elden geldiğine kendi kaynaklarına dayanarak tesbit etmek ve kendi bakış açımızdan tahlile tabi tutmaktır. Bunu yaparken, tarihte Şia`ya atfedilen yanlış ve dindışı olduğu âşikar olan inançlara değinmemeye gayret göstermek istiyoruz. Çünkü gayemiz, asırların gerisinde kalmış olan yanlış inançlar canlandırmak veya unutulmuş ihtilafları yeniden körüklemek değil, bütün müslüman

İnsan, doğuştan güzellik duygusuna sahip, en güzel bir kıvamda, güzellikten yaratılmış, güzelliğe tutkun ve güzellik ibda edebilen bir varlıktır. Kelam kudreti ile seçkin ve üstün kılınmıştır; konuşan varlıktır. Din duygusu vardır. Haya, hicap ve ahlak sahibidir. Her türlü, taşkınlık, aşırılık, çirkinlik, inkar, edepsizlik, ahlaksızlık, hayave hicabın dışında oluş sapmadır, yanılmadır. İnsanın kendi tabiatının dışına taşmasıdır, kendine yabancılaşmasıdır. (Sunuş`tan)

Düşünce ancak bir bilgi üzerine yürütebileceğine göre bilginin diğer bütün konulardan önce ele alınması bir zaruretten doğmuştur denilebilir. Gerçek İslam düşüncesi olarak kabul ettiğimiz, imanın aklîleştirilmesi vazifesini üstlenmiş ve bunu da kendi sınırları içinde hakkıyla vazifesinin üstlenmiş ve bunu da kendi sınırları içinde hakkıyla yapmış olduğunu iddia ettiğimiz kelâm ilminin büyük alimleri bir bilgi nazariyesi ile eserlerine başlamayı adet edinmişlerdi. İnanç bilgi üzerine bina edilebileceğine gör

Allah-alem ilişkisi problemi, İslam kelamının olduğu kadar, felsefe ve tasavvufunun da en önemli konusudur. Bütün dinler, hatta bütün felsefi ekoller bu probleme kendilerine göre bir bakış açısı getirmişlerdir. Vahye dayalı dinler, Allah-alem ilişkisine daima insan unsurunu ön plana alarak bakarken, buna karşılık Aristo ve O`nun gibi düşünen filozofların, hem insanı ve hem de Tanrı`nın yaratıcılığını gözardı etmişlerdir. Değişik yönlerden ele alınan bu mesele, kalem ilminde Allah`ın sıfatları açısından ince