Gençlik her ne kadar insan hayatının baharı olsa da kimi zaman en problemli en kritik dönemi de olabilmektedir. İnsan geleceğini bu dönemde inşa eder ya da yanlış bir yol izleyerek bu dönemde rotasını kaybeder. Yaşadığımız dijital çağda sayısız mecradan filtresiz bir bilgi akışına maruz kalmaktayız. Bu bilgiler arasında faydalı olanlar olduğu gibi gençlerimizin zihin gönül ve inanç dünyalarını bozmaya dönük zararlı bilgiler de bulunmaktadır. Doğru dinî bilgi konusunda gençlere rehberlik yapılmadığı takdirde

Kelam Tarihinde bu ilmin gelişmesine eser ve düşünceleriyle katkıda bulunmuş birçok milletten âlim vardır. Mâverâünnehir ve Fergana vadisinde yetişmiş Türk kökenli kelam âlimleri arasında gelen İmam-ı Azam Ebu Hanife ve İmâm-ı Mâtürîdî bunlardandır. Eğer bu iki kelam âliminin kurucu rolleri olmasaydı Kelam ilminin bugünkü seviyesine gelmesi mümkün olur muydu? Nasıl ki tarihte milletler yetiştirdikleri âlimleriyle övünürse biz de milletimizin yetiştirdiği bu âlimlerimizle övünüyoruz. Çünkü İslam medeniyetin

Tarihte milletler yetiştirdikleri büyük şahsiyetlerle anılır. Çünkü bunlar, tarih yapan değerlerdir. Bu açıdan onların eser ve düşünceleri yeni nesillere aktarılmalıdır. Mensûbiyet duygusu, ancak bu şekilde yaşatılabilir. Bizler, büyük medeniyetin çocuklarıyız. Medeniyetimizin maddi-manevi inşasında sayamayacağımız kadar büyük şahsiyetler rol almıştır. İşte bu şahsiyetlerden birisi de Mevlânâ Celâleddin er-Rûmî’dir. Vefatı üzerinden yüzyıllar geçmesine rağmen O, hâlâ eser ve düşünceleriyle insanlığın yol