Eğitim, öğrenen ve öğreten bir varlık olarak insan hayatında, onu farklı kılan bir özelliktir. İnsanın hayatında anne karnında başlayan öğrenme beşikten mezara kadar ilim anlayışı ile hayat boyu devam etmektedir. Birey hayatının hangi aşamasında ve nerede olursa olsun yaşadığı olaylar nedeniyle etkilenen veya etkileyen konumundadır. Etkileme veya etkilenme durumunda bireyin hayatında bir takım değişikliklerin yaşanması öğrenme denilen olguyu karşımıza çıkartır. Dolayısıyla sosyal ortamda bulunan her birey nerede olursa olsun yaşadıklarından bir şeyler öğrenmekte veya öğretmektedir. Bireyin doğumundan ölümüne kadar sürecek olan öğrenme eylemi, onun hayatı tanımasına, sosyal olarak içinde bulunduğu topluma uyum sağlamasına ve toplumsallaşmasına bireysel açıdan da yeteneklerini fark edip geliştirmesine, becerilerini sergilemesine veya yeni bilgi ve beceriler kazanmasına imkân oluşturarak kişisel gelişimine katkı sağlayacaktır. Bu nedenle günümüzde gittikçe önem kazanan hayat boyu öğrenme anlayışı bireyin günümüzdeki sosyo-kültürel ve teknolojik değişmelere uyumu yanında bireysel becerilerinin de gelişimine imkân sağlamaktadır.

İnsanı kendine has bir varlık yapan bir diğer yönü de maneviyatının olmasıdır. İnsanın aşkın bir varlığa olan inancının yanı sıra kendisinde var olan değerler ve hayatının anlamını arama çabası, onu manevi açıdan farklı kılmaktadır. İnsanın yeme, içme ve üreme gibi fizyolojik ihtiyaçları hayvanlarla ortak yönünü oluştursa da maneviyatı onu diğer tüm canlılardan ayrıştırmaktadır. İnsan, maneviyatı sayesinde hayatının anlamını kavrayıp yaşamını sürdürürken ondan güç alarak da karşılaştığı sıkıntı ve zorlukları da aşmaya ve hayata uyum sağlamaya çalışmaktadır. İnsanın kendi maneviyatını tanıma ve harekete geçirmede de en etkili özelliklerinden birisi öğrenme yetisidir. Öğrenme, hem yaygın ve örgün eğitimle hem de hayat boyu öğrenme ile gerçekleşmektedir.