XIX. asrın ikinci yarısından itibaren Bektaşiler kendilerini kısmen de olsa tanıtan risaleler ve kitaplar yazmaya başlamışlardır. Bu teşebbüsün ilk örneklerinden biri de Ahmet Rifat Efendi’nin Mir’âtü’l-mekâsıd fî def’i’l-mefâsid adlı eseridir. Müellif burada, içeriden biri olarak, mensubu bulunduğu kurumu ve geleneği tanıtmayı, çoğu zaman mesnetsiz iddialarla yapılan aleyhte propagandaya engel olmayı ve bu yola yeni girenleri ya da Bektaşi olduğu halde tarikatının esaslarından bihaber olanları bilgilendirmeyi amaçlamıştır. Aşırılıklardan uzak, Ehl-i Sünnet çizgisine yakın bir Bektaşiliği anlattığı eserinde müellif, genel olarak tasavvufi düşüncenin tarihsel seyri, belli başlı tarikatlar ve döneminde tartışma konusu edilen bazı hususlara yer vermiştir.