Bozkırın kahverengi toprağına bir binanın temeli atılıyordu. Bu sıradan bir inşa faaliyeti değildi. Yükselen binanın, bozkırın çorak toprağını gülistana çevireceğine dair bir umut besleniyordu.Taşra uzaktan bakanlar için kendi otantiği içerisinde bir fotoğraftır. Yakından bakan içinse, o otantik fotoğrafın gerisinde; hırsları, kıskançlıkları, sevinçleri ve umutları ile insanlar vardır. Elinizdeki kitap Kırşehir Halkevi ile beraber taşranın, taşra insanının hikâyesidir.