Sahavet'in sık sık saatine bakması yanında oturan yolcunun dikkatini çekmiş olacak ki:
-O da seni aynı sabırsızlıkla bekliyor mu acaba, diye sordu.
Dakikalardır yanında oturmasına rağmen, yol arkadaşının yüzüne bakmamıştı bile. Hâlbuki otobüse çıktığında cam tarafına geçebilmek için müsaade istemişti adamdan. Yoksa müsaade isterken de yüzüne bakmamış mıydım, diye düşünüyordu ki yol arkadaşı içinden geçenleri okuyormuş gibi, düşüncelerine açıklık getirdi:
-Bazen bakar ama görmezsin çünkü aklın, gözlerinin olduğu yerde değildir.
-Yani insan aklıyla mı görür, diyorsunuz?
-Gören beyindir, gözler ise sadece penceredir. Beyin olmadan gözler hiçbir işe yaramaz...
-Anlaşıldı, bugün usanmayacağız, yolculuğumuz çok renkli geçecektir.
-Sualime cevap vermedin ama...
-Beklediğini düşünüyorum, hatta beklediğinden eminim.
-Sorumu tam olarak anlayamadın galiba, ya da ben anlatamadım. Yani demek istediğim şu ki görüşeceğinizden o da senin kadar heyecanlanıyor mu? Görüşme anını düşününce onun da kalbinde bir kıpırdaşma oluyor mu uçmaya çalışıp, kanat çarpan bir kuş gibi havalanıyor mu? O da senin gibi firak hasretinden sonra bu görüşme anını bir vuslat olarak tanımlıyor mu?