Bu araştırma doğrudan, bir bireyin Tanrı'sıyla ilişkisi olarak da anlaşılabilen teistik dini kültürlerdeki dini tecrübenin ilişkisel yönlerine odaklanmaktadır. Araştırmanın kapsayıcı hedefi, bağlanma kuramının çeşitli boyutlarıyla ilgili teolojik gelenekler olarak İslam ve kısmen de Hıristiyanlık dini kültürünün inananları üzerinde Tanrı'yla ilgili yakın ilişkilerin sınanmasıdır. Öncelikli hedef ve sınır, İslam teolojisinin tanımladığı Allah kavramı ve bu inancın ortaya çıkardığı ilişkisel boyutların yorumlanmasıdır. Kapsam Tanrı kavramını içerse de araştırılacak olan, bireyin Tanrı'yla psikolojik ve duygusal ilişkisini tanımlayan Tanrı tasavvuru-imgesi'dir. Araştırmada yöntemsel kapsayıcılık ve sınır, diğer psikolojik teorilerden geçişlerle birlikte bağlanma kuramının tüm kavramlarıyla uygulanabildiği ve konuyu açıklayabildiği noktalara kadardır.